مهران قنبری مطلق - دانشجوی کارشناسی ارشد ، مهندسی عمران مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
مهدی روانشادنیا - عضو هیات علمی گروه مهندسی عمران مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران

در دهه های اخیر کلان شهرها به نحو بی سابقه ای گسترش یافته اند . این گسترش کالبدی در بسیاری از موارد بیش از افزایش جمعیت بوده است؛ ترافیک بالای درون شهری و جدایی بیش از حد محل کار ومسکن، آلودگیهای زیست محیطی و توسعه بی رویه شهرها بر روی اراضی زراعی، اتلاف وقت، سوخت وانرژی و ... همه مولود گسترش ناموزون شهری است . بلند مرتبه سازی یکی از راهکارهای مناسب درجهت کنترل و توسعه شهرها میباشد. این روش پاسخی طبیعی به رشد جمعیت، کمبود زمین، افزایش سطح زیر پوشش خدمات شهری و محدودیت های توسعه افقی شهرها می باشد، ولی در جایی که بسترمناسب خود را از نظر طبیعی نیافته باشد، مشکلات جدیدی ایجاد می کند . با وجود اینکه امروزه در اوج ساخت و ساز ساختمان های بلندمرتبه هستیم، بسیاری از این ساختمان ها در حالت غیر دوستانه بامحیط زیست، استاندارد و بازده پایین، مصرف و آلودگی بالا، سیمای بد و بدون ویژگی های خاص هستند . این نوع از توسعه پایدار نیست . روش مورد استفاده در این مقاله، تجزیه و تحلیل راهکارهای حفظ محیط زیست، ایمنی و بهره وری ساختمان های بلند، در راستای حل مشکلات ذکر شده در بالا وایجاد توسعه پایدار است . هدف این مقاله بحث در مورد توسعه پایدار زیست محیطی ساختمان های بلندمرتبه در شهرهاست .

ساختمان بلندمرتبه، توسعه پایدار و اثرات زیست محیطی