قدمعلی طالبی - گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایرا
گیتی ترکمان - گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایرا
سید محمد فیروزآبادی - گروه فیزکیک پزشکی، دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ای
محمود مفید - گروه آناتومی، دانشکده علوم پزشکی بقیه الله، تهران، ایران

تصور بر این است که پتانسیل جراحت ایجاد شده در موضع زخم یک نقش تنظیمی در پروسه التیام ایفا می کند و اعمال تحریک الکتریکی خارج ممکن است با شبیه سازی یا تقویت آن به التیام زخم کمک نماید. تاکنون این فرضیه به صورت تحقیقی در زخم های حاد مورد مطالعه قرار نگرفته است. در این تحقیق از 39 خوکچه هندی نر، نژاد آلبینو استفاده شد. در فاصله یک سانتیمتری ستون فقرات پشتی حیوان، برش پوستی تمام ضخامت به طول 2/5 سانتی متر داده شد. حیوانات به صورت تصادفی در سه گروه کنترل، DC آندی و DC کاتدی قرار داده شدند. قبل، بلافاصله پی از ایجاد زخم و نیز تا روز 21، پتانسیل سطحی پوست اندازه گیری شد. همچنین اندازه زخم از روز اول تا روز 21 اندازه گیری شد بلافاصله پس از ایجاد زخم، پتانسیل موضع زخم به طور معنی دار افزایش یافت (p<0.05) و در گروه کنترل و کاتد در روز اول و در گروه آند در روز سوم پس از ایجاد زخم به حداکثر مقدار خود رسید. تنها در گروه آند بین میانگین پتانسیل پایه و روزهای 17، 19، 21 اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. میانگین پتانسیل جراحت در روزهای 19، 21، بین گروه کنترل و آند اختلاف معنی داری نشان داد (p<0.05). سطح زخم در هفته سوم در دو گروه درمانی نسبت به کنترل کاهش بیشتری نشان داد (p<0.05). جریان DC آندی میکروآمپراژ می تواند با تسریع وقایع بیوالکتریک زخم، موجب تسریع بازگشت پتانسیل جراحت به سطح پایه طبیعی قبل از آسیب گردد. احتمالا با بسته شدن بیشتر سطح زخم در گروه درمانی آند، ساختار و عملکرد غشاء اپیدرمال، به عنوان مهم ترین عامل در تولید پتانسیل پایه، بهتر به شرایط طبیعی بازگشته است.

زخم تمام ضخامت پوستی، پتانسیل جراحت، تحریک الکتریکی آندی، تحریک الکتریکی کاتدی، خوکچه هندی