روشنک عابدی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
آزاده شاهچراغی - استادیار و عضو هیئت علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

به اعتقاد روانشناسان کودکان می توانند مهارتهای مورد نیاز برای اندیشیدن یادگیری و رشد اجتماعی را از طریق بازی فعالیت و رابطه متقابل با محیط فراگیرند کودک در سنین رشد یعنی از ۷ تا ۱۲ سالگی بخش عمده ای از اوقات زندگی خود را در مدرسه می گذارند بنابراین نقش مدرسه در شکل گیری شخصیت وی غیر قابل انکار است امانیازهای دانش اموزان در قالب آموزش متداول در فضای بسته کلاسها پایان نمیپذیرد و تجربه محیط و تعاملات اجتماعی در فضایی مطلوب با تاکید بر ایجاد الفت با طبیعت در صورت طراحی آگاهانه هم گام و در ارتباط با طبیعت میسر می شود سابقه مدارس در ایران با توجه به اسناد موجود به دوران هخامنشیان باز می گردد و از آن پس ساخت مدارسی چون جندی شاپور و مدارس نظامیه به اهمیت امر اموزش و پرورش در میان ایرانیان اشاره دارد. اما در سالهای اخیر و دوران معاصر اصول معماری ایرانی در طراحی این ابنیه نادیه گرفته شده و کالبد مدرسه ساختاری یکسان و تعریف شده پیدا کرد، بنابراین توجه به طراحی محیط اموزشی که بر پایه در نظر گرفتن نیازهای سنین مختلف بنا نهاده شده باشد امری اجتناب ناپذیر است د رعلم روانشناسی رشد، این نیازها با توجه به نحوه ارتباط کودک در سنین مختلف با محیط اطرافش طبقه بندی شده و د رنهایت فضای طراحی شده ممکن برای او تعریف می گردد.

سنین رشدف سابقه مدارس در ایران، طراحی محیط آموزشی، علم روانشناسی رشد