سیدمحمد اشرف زاده - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگا آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات خراسان رضوی

با توجه به رشد سریع جمعیت و موجه مهاجرت به شهرها، توسع عمودی و بلندمرتبه سازی روز به روز در حال افزایش است و این پدیده در سالهای اخیر به یکی از مهمترین راه کارهای توسعه کلان شهرها تبدیل شدهاست. شرهای جدید به دلیل فقدان پیشینه ی تاریخی به تدریج از حس و حال بومی خود خارج بوده است و هیچ گونه هویتی را در ذهن ساکنین خودالقاء نمی کند. هویت یک جامعه و طرز تفکر و شیوه زیست را به نمایش می گذارد. اکثر ما اگر در مناطق کلاسیک و با قدمت شهرهای مختلف دنیا قرار بگیریم بدون اطلاع از کجایی مکان و بدون در نظر گرفتن لند مارکهای شهری بر اساس سیمای بصری ساختمان حداقل می توانیم متوجه شویم که در کدام یک از مناطق دنیا قرار داریم اما این مهم در اکثر ساختمانهای بلندمرتبه امروزی به هیچ وجه قابل بمس نیست و برای مثال نمی توان از لحاظ هویتی بسیاری از برجهای نیویورک، پاریس یا دبی را از هم تمیز داد ب همین دلیل این تحقیق درصدد است با نگاهی دقیقتر به معرفی راهکارهایی جهت هویت بخشی به ساختمانهای بلندمرتبه و روشن تر کردن نتایج آن بپردازد تحقیق حاضر به لحاظ روش و با توجه به ماهیت آن از انواع پژوهشهای توصیفی تحلیلی است همچین به لحاظ هدف میتوان آن را جزو تحقیقات کاربردی طبقه بندی نمود در خلال این پژوهش از روش کتابخانه ای نیزاستفاده شدهاست. نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان می دهد که مولفه های معماری سنتی ایرانی اسلامی قابلیت معاصرسازی دارند و می توان آنها را به ساختمان های مرتفع و شهارهای جدید تعمیم داد همچنین توجه و تبیین مبانی برای ایجاد هویت در طراحی ساختمانهای بلند مرتبه می تواند موجب ماندگاری شهروندان و ایجاد حس تعلق مکانی فرد شود از بحرانهای هویتی و عواقب آن برای جامعه جلوگیری کند.

هویت، بلندمرتبه، نماد، الگو، ایرانی، اسلامی