آیدا شبانی بهلولی - دانشجوی کارشناسی مهندسی آب دانشگاه بیرجند -
مهدی امیر آبادی زاده - استادیار گروه علوم ومهندسی آب دانشگاه بیرجند)

با توجه به ورود آلاینده های مختلف به منابع آبی و مخصوصأ رودخانه ها، توجه به کیفیت آن ها امری ضروری به نظر می رسد. بنابراین نیاز است تا کیفیت منابع آب در دسترس توسط شاخص های مختلف سنجیده شده و توانایی خودپالایی این منابع آبی مشخصگردد. با توجه به این موضوع، تحقیق حاضر به منظور ارزیابی کیفی آب رودخانه کارون، از بازه ی اهواز تا آبادان )بین طول های ´ جغرافیایی 10 ° 48 ´ تا 40 ° 48 ´ شرقی و عرض های جغرافیایی 20 ° 31 ´ تا 33 ° 30 شمالی( انجام شد. نتایج نشان داد که براساس استاندارد ایران به منظور مصارف شرب تقریبأ مناسب می باشد در حالی که استاندارد سازمان بهداشت جهانی، مصرف آب این رودخانه را به منظور مصارف شرب تقریبأ نامناسب تعیین کرد. به جز پارامتر دما، کیفیت آب این رودخانه براساس سایر معیارهابرای آبزی پروری در حد قابل قبول بود. براساس نتایج به دست آمده، آب رودخانه کارون از لحاظ هدایت الکتریکی در گروه های C3 و C4 ، و از لحاظ پارامتر SAR در گروه های S2 و S3 قرار داشت. بدین ترتیب، کیفیت آب رودخانه کارون به منظور مصارف آبیاری تقریبأ نامناسب می باشد. گرچه نمودار شولر کیفیت مناسبی برای رودخانه کارون تعیین کرد ولی نمی توان فقط به نتایج بهدست آمده از این نمودار تکیه کرد. زیرا براساس استاندارد جهانی، و با در نظر گرفتن سایر عوامل، کیفیت آب رودخانه کارون به منظور مصارف شرب نامناسب تشخیص داده شد. کیفیت آب این رودخانه برای مصارف صنعتی نیز نامناسب می باشد زیرا به شدترسوب گذار است.

کیفیت آب، شاخص ویلکاکس، شاخص شولر، دیاگرام پایپر، رودخانه کارون