نوبخت سبحانی - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه علوم و تحقیقات، تهران، ایران
مریم بیرانوندزاده - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری و پژوهشگر جهاد دانشگاهی واحد لرستان، خرم آباد، ایران
سارا موزرمی - 3 دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه علوم و تحقیقات، تهران، ایران
مژگان فرج زاده - کارشتاس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تطبیقی سطوح توسعه یافتگی سکونتگاه های روستایی شهرستانهای گیلان و گلستان با روش توصیفی- تحلیلی تدوین شده است که از روش های تحلیل چندمعیاره (تکنیک تاپسیس و ویکور) جهت سطح بندی سطوح توسعه روستایی در استانهای مورد مطالعه استفاده شده است. مطالعه شهرستانهای استان به تفکیک شاخص ها بیانگر وجود تفاوت بین سطوح توسعه روستایی سکونتگاه های روستایی مورد مطالعه می باشد. نتایج مورد مطالعه نشان می دهد؛ بر اساس تکنیک تاپسیس سکونتگاه های روستایی در شهرستان های رامیان، مینودشت و کلاله استان گلستان در وضعیت مطلوبی از توسعه یافتگی قرار دارند، سایر شهرستان های استان در وضعیت توسعه یافته قرار دارند، بر اساس مدل ویکور، شهرستان های علی آباد، آزاد شهر و کردکوی نیز در وضعیت در حال توسعه قرار دارند، بر اساس تکنیک تاپسیس در استان گیلان، سکونتگاه های روستایی در شهرستان های انزلی، تالش و آستانه اشرفیه در وضعیت توسعه یافته قرار دارند و سایر شهرستان های استان در وضعیت در حال توسعه قرار دارند، بر اساس نتایج خاصل از مدل ویکور، شهرستان های آستانه اشرفیه، آستارا و آملش در وضعیت مطلوبی از توسعه یافتگی قرار دارند، سایر سکونتگاه های روستایی در وضعیت گذر از توسعه (شرایط در حال توسعه بودن را تجربه می کنند)، هستند.

مطالعه تطبیقی، توسعه روستایی، گلستان، گیلان