اسماعیل زارعی زوارکی - دانشیار، تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، تهران، ایران
مریم فلاحی - کارشناس ارشد، تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، تهران، ایران
داریوش نوروزی - دانشیار، تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، تهران، ایران.

هدف پژوهش حاضر مقایسه انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان در نظام آموزش حضوری و الکترونیکی بوده است. فرضیه اصلی پژوهش عبارت است از: بین میزان انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان دختر و پسر رشته تکنولوژی آموزشی که از آموزش الکترونیکی و حضوری بهره مند میشوند تفاوت وجود دارد. متغیرهای مستقل پژوهش شیوه های آموزش الکترونیکی و حضوری هستند و متغیر وابسته انگیزش پیشرفت تحصیلی. روش تحقیق، روش شبه آزمایشی با دو گروه آزمایشی بود. اولین اندازه گیری با اجرای یک پیش آزمون و دومین اندازه گیری با اجرای پس آزمون صورت گرفت. به روش تصادفی ساده 48 نفر، بهعنوان گروه نمونه انتخاب شدند. دوگروهی که این گونه تشکیل شد مشابه هم بودند و اندازه گیری متغیر وابسته برای هر دو گروه در یک زمان و تحت یک شرایط صورت گرفت. سپس گروهی که به روش الکترونیکی آموزش میدیدند، با همان برنامه قبلی خود، ترم را گذراندند و گروهی که با روش سنتی آموزش می دیدند نیز به همان روش خود ترم تحصیلی را سپری کردند. برای اندازه گیری از پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی زهرا کرمی باغ طیفونی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج نشان داد، بین میانگین دو گروه تفاوت معنیداری وجود دارد و محیط یادگیری الکترونیکی در میزان انگیزش پیشرفت تحصیلی کاربران، عملکرد بهتری نسبت به آموزش حضوری داشته است

روش آموزش حضوری، روش آموزش الکترونیکی، انگیزش پیشرفت تحصیلی