حمیدرضا توکلی - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
سیدمجتبی اعتمادی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران سازه، دانشگاه آزاد واحد نور

یکی از ایده های افزایش مقاومت لرزه ای سازه ها جداگرهای بستر می باشد. جداگرها می توانند بین زمین و سازه فاصله ایایجاد کنند که باعث کاهش اثرات لرزش های قوی زمین روی سازه می شود که در اثر آن پارامترهایی از جملهجابجایی های نسبی، نیروی اعضا و شتاب مطلق کاهش خواهد یافت.مسئله اساسی در این تحقیق بررسی رفتار سازه درسازه های نامنظم در ارتفاع و جداسازی شده با جداساز الاستومری در پایه و مقایسه آن با سازه با پای ثابت می باشد. دراین تحقیق تأثیر جداسازهای لرزه ای در ساختمان های فولادی با قاب خمشی بانامنظمی در ارتفاع در ارتفاع های متفاوتتحت زلزله های حوزه نزدیک به گسل مورد مطالعه قرارگرفته اند، بدین منظور از دو مدل ساختمانی 3 و 15 طبقه استفادهشده و در هریک از مدل ها 3 نوع نامنظمی در ارتفاع وجود دارد، نامنظمی به کمک تغییر جرم سازه ها در طبقات متفاوتایجاد شده است. سازه ها با استفاده از مبحث دهم ویرایش 1392 (1) و استاندارد 2800 ویرایش چهارم (2) و سطح عملکرد مدل ها به کمک تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی محاسبه شده است. جداسازها به کمک نشریه 523 (3) طراحیگردیده است. نیروهای زلزله وارد بر ساختمان فاقد جداساز زیاد بوده، به همین دلیل تغییر شکل ها و ترک های زیادی رادر سازه ایجاد می کند ولی در ساختمانی که بر روی جداساز لرزه ای بنا شده، نیروی زلزله کمتر بوده، در نتیجه اکثرتغییرمکان در خود جداساز لرزه ای به وجود می آید، به طوری که کل سازه به صورت جسمی صلب حرکت می کند و تغییرشکل های پلاستیک آن بسیار اندک است.

جداساز الاستومری، تحلیل دینامیکی غیرخطی، زلزله نزدیک به گسل، جذب انرژی، نامنظمی در ارتفاع