اکرم خلیلی - استادیار گروه معماری، واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران
سیده زهرا حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران
گلشن رحمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، واحد نور، دانشگاه آزاد اسلامی، نور، ایران

فضاهای شهری پیاده مدار مکانی برای حضور و مشارکت شهروندان درزندگی اجتماعی آن ها است که پرداختن به کیفیت آن سر زندگیشان را به حد اکثر می رساند. فضاهای شهری در طول تاریخ بشر همواره عرصه ی اجرای کارکرد های اجتماعی و پویش های نهادین جامعه بوده است، آنچه در شهر های امروز قابل توجه است این است که تاریخ زدایی و زدودن خاطرات جمعی برای افزایش مسیر های سواره موجب افول ارزش های بصری شده و پیاده رو ها در فضای شهری ایجاد احساس نا امنی , گم گشتگی و بی هویتی می کنند،همچنین شرایط حاکم بر شهر های امروزی شیوه زندگی جدیدی را القا می کند که در آن پیاده روی به منظور انجام اهداف مختلف نادیده گرفته می شود. در واقع معماری و شهرسازی باید به جای افتراق در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسان ها باشد. بنابراین به نظرمی رسد توجه روز افزون به فضاهای عمومی شهری به خصوص پیاده راه های فرهنگی واقعیت انکار ناپذیر شهر های ما در سده جدید باشد که می تواند در قالب باز نگری در رویکرد های توسعه شهری مورد ملاحظه قرار گیرد.

پیاده راه ، تعاملات اجتماعی، فضای شهری، خیابان اعلم الهدی رشت