فریبا محمدی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
امید مرادی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج

هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر آموزش برنامهریزی عصبی کلامی بر اختلال اضطراب فراگیر زنان و مردان - بزرگسال ( 20 تا 40 سال تحت درمان و خدمات روانپزشکی) شهرستان دیواندره بود. به این منظور از بین افراد مبتلابه اختلال اضطراب فراگیر، بر اساس تشخیص روانپزشک، اجرای مصاحبهی ساختاریافته برای اختلالات محور I و اجرای مقیاس کوتاه اختلال اضطراب فراگیر GAD-7 20 نفر نفر انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. طرح تحقیق پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل بود و گروه آزمایش در – این طرح تحت آموزش 8 جلسهای برنامهریزی عصبی کلامی قرارگرفته و گروه کنترل هیچ مداخلهی آزمایشی - دریافت نکرد. نتایج نشان داد که برنامهریزی عصبی کلامی هم بر بهبود اختلال اضطراب فراگیر و هم بر بهبود – عملکرد اجتماعی تأثیر معنادار داشته است. به دلیل ارتباط آموزههای این برنامه بازندگی روزمره میتواند با ایجادتغیر رویههای زیستن در نوع نگاه به زندگى و شناخت افراد تحولاتى ایجاد کند. برنامهریزی عصبى کلامى به - دلیل اصول عملى، کاربردى و ساده و قابلفهم براى همگان توانسته است در کاهش اضطراب فراگیر و بهبود عملکرد اجتماعی مؤثر واقع شود

اضطراب فراگیر، برنامهریزی عصبی کلامی، مصاحبه ساختاریافته