وحیدرضا نفیسی - دانشگاه صنعتی امیرکبیر - دانشکده مهندسی پزشکی
محمد حسن مرادی - دانشگاه صنعتی امیرکبیر - دانشکده مهندسی پزشکی
محمد حسین نصر اصفهانی - جهاد دانشگاهی علوم پزشکی ایران - پژوهشکده رویان

دستیابی به یک تخمین درست و دقیق از قدرت باروری یک مرد، یکی از اهداف مهم محققین در زمینه باروری و ناباروری می باشد. آنالیز منی ساده ترین و غیرتهاجمی ترین روش های آزمایشگاهی است که از قدیم الایام برای این تخمین بکار می رود. اما از دهه 1980 که اولین نسخه از دستورالعمل WHO برای استاندارد کردن این روش آزمایشگاهی انتشار یافت تا این زمان که پیشرفته ترین روش های تزریق یک اسپرم در داخل سیتوپلاسم تخمک برای درمان ناباروری بکار می رود، همواره بحث بر میزان اهمیت این روش در تشخیص وضعیت بیمار، تعیین نوع و روند درمان و قدرت پیش بینی آن برای موفقیت در حصول بارداری، میان محققین وجود داشته است. در این میان ظهور سیستم های کامپیوتری آنالیز منی خصوصا در دهه 1990 بر گسترش این بحث ها افزوده است. در واقع این سیستم ها (CASA) ابزاری بالقوه قوی برای فعالیت های پژوهشی و کلینیکی هستند و قابلیت های خود را خصوصا در دهه گذشته نشان داده اند. با این حال تنها پس از به دست آوردن شناخت کافی از ویژگی ها و محدودیت های این سیستم ها است که می توان از آنها به طور مؤثر در تشخیص های بالینی استفاده کرد و ما در این مقاله در صدد هستیم علاوه بر بررسی مشخصات و محدودیت های روش های آنالیز کامپیوتری که تا کنون مطرح بوده است، ایده ها و روش های جدیدی را نیز بیان کنیم.