سیدعطاالله حسینی - دانشیار گروه جنگل داری و اقتصاد جنگل، دانشگاه تهران
مسعود اسماعیلی شریف - عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان
محمد عموزاد - دانشجوی دکتری جنگلداری، دانشگاه تربیت مدرس
محسن گرگندی پور - داشجوی کارشناسی ارشد مهندسی جنگل، دانشگاه تهران

در سال 1389 حدود 90 هکتار از جنگل ها و مراتع حومه شهر نکا در استان مازندران دچار آتش سوزی شد. هدف از این تحقیق، بررسی نوع صدمه آتش سوزی، وسعت آتش سوزی و گونه های درختی صدمه دیده در بخش 2 حوزه مذکور است. در هر لکه آتش سوزی، تعداد پایه، درصد و نوع صدمه ومیانگین قطر برابر سینه گونه های درختی صدمه دیده با آماربرداری 100 درصد برداشت شده و مساحت هرلکه سوختگی با استفاده از GPS تعیین شد. بیشترین و کمترین مساحت لکه های آتش سوزی به ترتیب مربوط به جنگل های پوروا به وسعت 19897 متر مربع و درویش خلک با وسعت 858 متر مربع بود. کل تعداد درخت موجود در لکه های آتش سوزی مورد بررسی 802 اصله بود. بیشترین و کمترین درصد پایه های درختی صدمه دیده در لکه آتش سوزی به ترتیب مربوط به گونه ممرز (37%) و راش (2%) بود. کل صدمه آتش سوزی وارد شده به گونه های راش و توسکا از نوع یقه ای بود. بیشترین آسیب تنه ای به گونه آزاد (13%) وارد شد و صدمه تاجی فقط در گونه ممرز ملاحظه گردید. بنابراین می توان نتیجه گرفت که گونه های درختی مختلف بر اساس ویژگی های فیزیولوژیکی و ساختار مورفولوژیکی و آناتومی مختلفی که دارند، نقش های متفاوتی را در کنترل یا گسترش آتش ایفاء می کنند که با الهام گیری از این رفتارهای متفاوت گیاهان می توان با طراحی ترکیب های مختلف کاشت و پرورش درختان نسبت به مدیریت مناطق با ریسک آتش سوزی بالا اقدام کرد.

آتش سوزی یقه ای، آتش سوزی تنه ای، آتش سوزی تاجی، ممرز، جنگل نکا