وحید بابایی درزی - دانشگاه مازندران، فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مهندسی عمران - محیط زیست
افشین تکدستان - دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، دانشیار مهندسی بهداشت محیط و عضو مرکز تحقیقات فناوری های زیست محیطی
محبوبه دهقانی - دانشگاه آزاد اسلامی بندرعباس، دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست - آب و فاضلاب

در تصفیه خانه آب شهر میناب از منعقد کنندده پلی آلومینیومکلراید با غلظت 11 میلی گرم بر لیتر و مقدار 2376 کیلوگرم درشبانه روز استفاده می گردد. از جنبه اقتصادی، اتخاذ روشهای نوینکه بتواند ضن کاست از مقدار مصرف این ماده و کاهش لجنتولیدی صرفه جویی ماده منعقد کننده را به دنبال داشته باشد حائزاهمیت بوده و انگیزه اصلی موضوع این مطالعه بوده است.در این تحقیق از لجن برگشتی واحد زلالساز پولساتور به عنوانکمک منعقد کننده بر روی PAC استفاده شده تا از مکانیزم کدورت مصنوعی و عالم آلومینیوم باقیمانده محتوی لجن بعنوان خنثی کننده بار الکتریکی بهره مند شده و نهایتاً حذف کدورت و فاکتورهای کیفی دیگر آب، با مصرف مقدار کمتر پلی آلومینیوم کلراید امکانپذیر و با بررسی مطابق آزمون های جار به نتایج زیر دستیابی گردید: بهترین شرایط انعقاد در pH معادل 7/5 و سرعت اختلاط سریع معادل 120 دور در دقیقه بدست آمده و دوز 10 میلی گرم بر لیتربعنوان غلظت بهینه منعقد کننده PACI انتخاب گردید. چنانچه از لجن برگشتی واحد زلالساز با غلظت 10 میلی لیتر بر لیتر اب خالص استفاده شود. دوز بهینه کواگولانت PACI به 7 میلیگرم بر لیتر کاهش یافته و در این شرایط روزانه 648 کیلوگرم صرفه جویی در مصرف پلی آلومینیوم کلراید وجود خواهد داشت که از نظر اقتصادی رقمی معادل 169 میلیون تومان در سال خواهد بود. در صورت استفاده انحصاری از دوز بهینه PACI راندمان حذف کدورت برابر 92% بوده ولی در حالت افزودن دوز بهینه لجن بر روی PACI راندمان حذف کدورت به 92.7% حاصل گردید.

انعقاد، لجن زلال ساز، پلی آلومینیوم کلراید، کلیفرم مدفوعی، HPC