مطهره مهرابیان - کارشناس مهندسی برق
محمود محمودی - دانشیار دانشگاه علوم پزشکی
مرتضی خادمی - عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
میر مجتبی میرصالحی - عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد

در این تحقیق میزان تأثیر زنجیره های سبک و سنگین یک آنتی بادی در اتصال به DNA با هدف تمرکز دقیق‌تر روی نواحی مؤثر در مراحل بعدی طرح، برسی شد. همچنین قسمت های موثر تر هر زنجیره در چسبندگی به DNA برای رسیدن به حداکثر دقت قابل مقایسه در دو زنجیره تعیین گردید. برای این منظور رشته پروتئینی آنتی بادی با خواص فیزیکو شیمیایی اسیدهای آمینه آن کد شد و به عنوان الگوی آموزشی شبکه پرسپترون چند لایه استفاده گردید. برای هر کدام از زنجیره ها شبکه ای جداگانه ایجاد و با روش پس انتشار خطا آموزش داده شد. با تمرکز روی نواحی CDR، در شبکه مربوط به زنجیره سنگین به تنهایی دقت 70/4% و در شبکه زنجیره سبک به تنهایی دقت 54/5% حاصل شد که مؤید نتایج آزمایشگاهی مبنی بر نقش کم رنگ زنجره سبک نسبت به زنجره سنگین در اتصال به DNA می باشد. همچنین با توجه به نتیجه به دست آمده در زنجیره سبک می توان با اطمینان مطالعات بعدی مبتنی بر شبکه های عصبی مصنوعی را با تأکید روی زنجیره سنگین ادامه داد. نتایج حاصله در مورد زنجیره سنگین در مقایسه با مطالعات مشابه انجام شده با همین شرایط با انجام برخی تغییرات در شبکه، ورودی ها و نحوه آموزش بهبود یافته است.

آنتی DNA - لوپوس اریتماتوی سیستمیک (SLE) - شبکه های عصبی مصنوعی - پرسپترون چند لایه.