کریم عسگرزاده تبریزی - کارشناس ارشد، گروه بیومتریال، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
فریبا اورنگ - استادیار دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
فتح اله مظطرزاده - استادیار دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر

ژلاتین پروتئین مشتق شده از جزء آلی استخوان (کلاژن) می باشد که با تلفیق آن با جزء مینرالی استخوان (هیدروکسی آپاتیت) می توان خواصی بسیار نزدیک به استخوان طبیعی به دست آورد. لذا در این تحقیق داربست کامپوزیتی ژلاتین و هیدروکسی آپاتیت به عنوان جایگزین تخریب پذیر استخوانی پیشنهاد گرددی. ساخت داربست ها از طریق فرایند ریخته گری حلال و بدون استافده از هیچگونه حلال آلی به منظور افزایش درجه زیست سازگاری صورت پذیرفت. تخلخل حاصله بدون کمک عوامل تخلخل ساز به دست آمد و نشانگر حفراتی به هم مرتبط با ابعادی در محدوده 50 تا 200 میکرون بود. به منظور بررسی میزان زیست سازگاری داربست ها، از سلول های فیبروبلاستی موش استفاده شد که آزمایشات کشت سلولی در طی مدت 24 ساعت نشان از اتصال سلولی مناسب و زیست سازگاری عالی نمونه ها داشت.

مهندسی بافت استخوان، ژلاتین، هیدروکسی آپاتیت، اتصال سلولی، SEM