محمود وطن خواه - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری
محمد مرادی شهر بابک - استادیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران
اردشیر نجاتی جوارمی - استادیار گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران
سید رضا میرائی آشتیانی - دانشیارگروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی،دانشگاه تهران

در این مطالعه با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری به روش تصادفی و به صورت چند صفتی، گله های 100 تا 500 راسی ایجاد شد، 50 درصد میش و 10 ، 8 ، 6 ، 4 و 2 درصد قوچ به عنوان والدین در نظر گرفته شد، به طوری که برای هر میش 4 فرزند تولید شد . متوسط میزان پیشرفت ژنتیکی، تغییرات شاخص انتخاب، دقت و میزان همخونی طی سه نسل انتخاب بر اساس شاخص انتخاب به دست آمد . برای هر حیو ان شاخص انتخاب به صورت ضرب بردار ارزش اصلاحی حاصل از تجزیه چند صفتی در بردار ضرایب اقتصادی صفات، محاسبه و برای ارزیابی مورد استفاده قرار گرفت . نتایج نشان داد که متوسط میزان تغییرات در شاخص انتخاب به ازای هر نسل انتخاب از 15/85 واحد برای گله های 100 رأسی ب ا نسبت قوچ 0/1 به 25/73 واحد برای گله های 500 رأسی با نسبت قوچ 0/02 افزایش یافت. متوسط میزان همخونی در هر نسل با افزایش اندازه گله، کاهش و با کاهش نسبت قوچ ، افزایش نشان داد. متوسط همخونی ایجاد شده در هر نسل برای گله های 500 راسی با نسبت قوچ بین 0/08 و 0/06 در حد قابل قبول (کمتر یا مساوی با 1 درصد ) بود، ولی میزان پیشرفت ژنتیکی در این حالت در حد بالا نبود . دقت انتخاب برای اندازه های مختلف گله با افزایش تعداد نسل انتخاب افزایش نشان داد و با افزایش اندازه گله از روند خاصی تبعیت نکرد، ولی با کاهش نسبت قوچ تقریب اً دارای روند صعودی بود . بنابراین به منظور افزایش پیشرفت ژنتیکی و حصول حداکثر سود همراه با کاهش میزان همخونی تا سطح قابل قبول، افزایش اندازه گله از طریق تشکیل اتحادیه های محلی در سطح هر روستا با تکیه بر طرح های اصلاح نژاد گروهی و نسبت قوچ 2 درصد به عنوان گ زینه مناسب پیشنهاد می گردد و برای گله های کوچکتر نسبت قوچ بالاتر از 6 درصد گزینه مناسبی که دارای سودآوری متوسطی می باشد.

شاخص انتخاب، همخونی، اندازه گله، سیستم روستایی ، گوسفند لری بختیاری