مریم صالحی کیا - دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی اسلامی دانشگاه شهرکرد
میترا شاطری - استادیار گروه باستان شناسی دانشگاه شهرکرد
عباسعلی احمدی - استادیار گروه باستان شناسی دانشگاه شهرکرد

دوره تیموری یکی از درخشان ترین دوره های هنر های ایران اسلامی است پشتیبان پادشاهان و شاهزادگان تیموری که خودشان اغلب هنرمندی توانا بودند بستری مناسب برای شکوفایی هنرهای گوناگون به ویژه کتاب آرایی و نگارگری فراهم آورد در دربار فرمانروایان به ویژه در هرات کتابخانه های بزرگی دایر شده و در آن جا هنرمندانی که در این عرصه سرآمد و از شهرهای گوناگون به ویژه بغداد تبریز و شیراز بودند به فعالیت های هنری می پرداختند از این دوره نسخ فراوانی به جا مانده است که اغلب آن ها در زمره ی شاهکارهای هنر اسلامی ایران قرار می گیرند شیوه ی نگارگری رایج در دوره تیموری به علت شکل گیری و رشد در شهر هرات مکتب هرات خوانده می شود این مکتب در دوره ی فرمانروایی شاهرخ شکل گرفته و در دوره ی فرزندش اسنقر میرزا به اوج رسید از دیرباز شاهنامه ی فردوسی که یکی از شاخص ترین و محبوب ترین آثار ادبی ایران است مورد توجه و علاقه ی فرمانروایان و صاحب منصیان بوده است دو دوره تیموری نیز این طبقه به منظور نشان دادن علاقه و پایبندی به تمدن و فرهنگ ایرانی و کسب مشروعیت به شاهنامه توجه داشتند از این رو نسخ شاخصی از این اثر با پشتیبانی فرمانروایان تهیه شد شاهنامه ی بایسنقری شاخص ترین نسخه ی شاهنامه این دوره است که به قطع رحلی و دارای 700 صفحه و 22 نگاره است و با پشتیبانی بایسنقر میرزا تهیه شده است خوشنویس آن تبریزی ملقب به جعفر بایسنقری است که ریاست کتابخانه ی باسنقر میرزا را بر عهده داشته است در مورد نگارگر یا نگارگران این اثر نمی توان با قاطعیت اظهار نظر کرد صفحه آرایی تقسیم فضاها و قرار دادن عناصر مهم در قسمت های مختلف صفحه نشان دهنده ی درک هنری بالای هنرمندان اثر است در نگاره ها با توجه به ماهیت حماسی شاهنامه کوشیده اند عالمی فرازمینی و تمثیل گونه را نمایش دهند از این رو نمی توان به دنبال واقعیت گرایی صرف بود

دوره تیموری،پشتیبانی،نگارگری،مکتب هرات،شاهنامه بایسنقری