حسن خجسته باقرزاده - استادیار دانشگاه صدا و سیما

سازمان صدا وسیما را می توان یکی از بزرگترین سازمان های رسانه ای دانست که دارای تعداد زیادی شبکه های رادیویی و تلویزیونی داخلی و بین المللی است که اکثریت قریب به اتفاق مراحل گوناگون تولید تا پخش اعم از فعالیت های سخت افزاری یا نرم افزاری را رأساً عهده دار است. این مقاله به دنبال پاسخ گویی به این سوال است که آیا بازار و کارکردهای آن برای سازمان صدا و سیما که نه در زمره سازمان های رسانه ای مشتری مدار در اصطلاح رایج آن است و نه هزینه های خود را مستقیماً از مخاطبان دریافت می کند هم مفید و کارآمد است؟ و آیا امکان تحقق آن وجود دارد؟ پاسخ به این پرسش که با مطالعات کتابخانه ای و مطالعات و تجربیات محقق پیشنهاد شده نشان می دهد که شرایط و فرصت جدید و استثنایی که با افزایش کمی شبکه های تلویزیونی سازمان صدا و سیما بوجودآمده است باعث شده تا بتواند از ظرفیت پیرامونی از جمله ظرفیت ماهوی بازار استفاده کند و با بازارسازی در میان مجموعه شبکه های تلویزیونی و استانی، از این شرایط به نحو مطلوب بهره ببرد.در این مقاله شیوه گسترش مبادله در بازارسازی، پنج مرحله مهم بازارسازی به همراه مطالبی پیرامون بازارسازی و زنجیره ارزش، جایگاه بازارسازی در الگوی پنج نیروی پورتر و کارکردهای بازارسازی در رسانه ملی ارائه شده و سپس به الزامات بازار سازی و پیشرانهای بازار سازی در سازمان صدا و سیما و تعیین وظایف مهم برای ایجاد بازارسازی پایدار اشاره شده و در پایان مراحل بازارسازی برای تولیدات نمایشی و نیز بازارسازی در بهره برداری از استودیوها و امکانات فنی سازمان بیان شده است.

سازمان بازار پایه، تولیدات عالی رسانه ملی، بازارسازی