فرزانه مجایی
واحد رحیم زاده احمدآبادی
معرفت سیاه کوهیان
علی صادقی نژاد

هدف از این پژوهش، مقایسه توان هوازی، توان بی هوازی، شاخص توده بدن درصد چربی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه آزاد اسامی واحد تاکستان بود. روش تحقیق: 30 دانشجوی زن ورزشکار عضو تیم های ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان و 30 دانشجوی غیر ورزشکار در رده سنی 20 - 25سال به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیدند. اندازه گیری توان هوازی به وسیله آزمون آستراند، توان بی هوازی از طریق آزمون پرش عمودی، درصد چربی زیر پوستی به وسیله کالیپر از سه ناحیه سینه، شکم و ران انجام گرفت. شاخص توده بدن آزمودنی ها نیز از تقسیم وزن(به کیلوگرم) بر مجذور قد(متر) محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSSنسخه 16 و به کمک آزمون تی مستقل ( (t-test )درسطح معنی داری p>0 /05 انجام گرفت. یافته ها: تفاوت معنی دار آماری بین توان هوازی و شاخص توده بدن دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار وجود نداشت، در حالی که مقادیر توان بی هوازی ورزشکاران به طور معنی داری (p=0/03) بالاتر از آزمودنی های غیر ورزشکار بود. در مقابل، درصد چربی زیر پوستی غیر ورزشکاران به طورمعنی داری (p=0 / 001 )بالاتر از ورزشکاران بود. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی در دوره دانشجویی و محیط دانشگاه، موجب بهبود توان بی هوازی و کاهش درصد چربی زیر پوستی در دانشجویان ورزشکار در مقایسه با دانشجویان غیرورزشکار می گردد.

هوازی، توان بی هوازی، شاخص توده بدن، چربی زیر پوستی