عارفه عرفان - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
احمدعلی نوربالاتفتی - استاد گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران ، تهران، ایران
ابوالفضل محمدی - دکترای تخصصی روانشناسی بالینی، استادیار گروه روانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
پیمان ادیبی - استاد بخش گوارش، گروه بیماری ای داخلی، مرکز تحقیقات جامع نگر عملکرد گوارش، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

در فرایند درمان و پیشگیری از بیماری‎های سایکوسوماتیک، حالت های هیجانی مثبت و منفی از مهم ترین عوامل می باشند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر اصلاح طرحواره های هیجانی و دشواری تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیراجرا شد. پژوهش حاضر در چارچوب طرح های تجربی تک آزمودنی با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه ی پلکانی اجرا شد. بر اساس میزان تمایل به شرکت در پژوهش، 5 بیمار مبتلا به IBS به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و طرحواره درمانی هیجانی دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل مقیاسROMEIII، مصاحبه SCID، پرسشنامه طرحواره های هیجانی و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان بود. تحلیل داده ها با استفاده از نمودار تحلیل دیداری، درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا انجام شد. نتایج نشان داد، بیمارانی که طرحواره درمانی هیجانی دریافت کردند، کاهش نمرات در برخی از طرحواره های ناسازگار و افزایش در برخی از طرحواره های سازگار به نسبت خط پایه داشتند(05/0≥p). همچنین این درمان نمرات برخی از مولفه های دشواری تنظیم هیجان را کاهش داد(05/0≥p). با توجه به اینکه طرحواره درمانی هیجانی، در بهبود طرحواره های هیجانی و دشواری تنظیم هیجان این بیماران موثر است، به نظر می رسد گزینه مناسبی برای درمان این بیماران است.

سندرم روده تحریک پذیر، طرحواره درمانی هیجانی، طرحواره های هیجانی، دشواری تنظیم هیجان