پیمان محمودی - دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
محسن عباس نیا - دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

شناخت و ارزیابی تغییرات اقلیم در دهههای آینده با هدف برنامهریزی محیطی مناسب در جهت سازگاری و کاهش اثرات آن امری کاملاً ضروری است. در این پژوهش تغییرات میانگین دمای حداکثر فصل تابستان ایران در سه دوره زمانی (2011-2040 ،70-2041 و 99-2071 (و بر اساس خروجی مدل گردش عمومی جو Hadcm3 تحت سناریوهای انتشار موجود (A2 ،B2 (مورد بررسی قرار داده شد. بدین منظور پس از بررسی توانمندی مدل آماری SDSM در شبیهسازی اقلیم دوره پایه (2010-1981 ،(مقادیر آینده دمای حداکثر روزانه بر روی 44 ایستگاه سینوپتیک ایران با لحاظ نمودن عدم قطعیت، ریز مقیاس نمایی گردید. نتایج حاصل از توزیع فضایی دمای حداکثر نشان داد که در دهه های آینده، نواحی کوهستانی و مرتفع عرض های شمالی ایران و همچنین پهنه مرکزی ایران در فصل تابستان با بیشترین افزایش دما مواجه خواهند بود. این در حالی است که در نواحی همجوار با سواحل جنوبی ایران، تحت تاثیر اثرات تعدیلی حاصل از رطوبت جوی زیاد، ارتفاع کم و عرض های جغرافیایی پایین تر، کمترین افزایش دما را خواهند داشت.

دمای حداکثر، تغییر اقلیم، ریزمقیاس نمایی آماری، فصل تابستان، ایران