داریوش کمره - کارشناس ارشد مهندسی عمران، گرایش برنامه ریزی حملونقل، دانشگاه علموصنعت ایران
طاهره دشتی پور - کارشناس ارشد مهندسی عمران، گرایش برنامه ریزی حملونقل، دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب

امروزه تمام شهرهای بزرگ دنیا از معضل تعداد بسیار زیاد وسایل نقلیه شخصی رنج میبرند. ازدحام، پایین بودن کیفیت محیط زندگی موجب بوجود آمدن مشکلات فراوانی برای شهرها و شهروندان گردیده است. در ایان شرایطراهحل نوآورانهای نیاز است تا به کمک آن بتوان از حجم بسیار زیاد اشغال شده از فضای عمومی شهر کاسته شود. به اشتراکگذاری وسایل نقلیه روشی هوشمندانه است که در آن امکانی برای فرد مهیا میشود که بادون دراختیارداشتن و مالکیت وسیله نقلیه ، از خدمات آن بهره مند گردد. در این اژوهش یکی از سیستمهای نوین به اشتراک گذاری خودرو تحت عنوانCar- sharing که در یک دهه گذشته با سرعت قابل ملاحظهای در کشورهای اروپایی و امریکا ایادهسازی و توسعه یافته است، معرفی و مورد ارزیابی قرار میگیرد. در این راستا پارامترهای موثر درایادهسازی موفقیت آمیز این سیستم، شناسایی و ارائه میگردد. جامعه هدف و مشتریان و کاربران این سیستم ، سفرهایی را که می توان بر اایه استفاده از این سیستم برنامهریزی نمود و محدودههایی که دارای پتانسیل بیشتری برای توسعه این سیستم میباشند، با مطالعه موردی کلانشهر تهران در این مقاله بررسی میشود

توسعه پایدار، شاخصها، محدودههای مستعد، متدولوژی، مطالعه موردی.، ، Car-sharing