میلاد مهدی زاده - دانشجو دکتری مهندسی برنامه ریزی حمل و نقل، دانشکده عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
امیررضا ممدوحی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران و محیطزیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
افشین شریعت مهیمنی - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

استفاده از خودروهای شخصی در سفرهای تحصیلی موجب تراکم ترافیک، آلودگی هوا، چاقی دانش آموزان، عدم شکلگیری بلوغ فکری و آموزشی کودکان نسبت به استفاده از شیوههای فعال سفر خواهد شد. تاکنون، بسندهکردن محققین به بررسی متغیرهای اقتصادی- اجتماعی و محیطی تاثیر بهسزایی بر کاهش استفاده از خودروی شخصی نداشته است. پژوهش حاضر، قصد در بررسی اثر متغیرهای روانشناختی والدین (احتمال و شدت تصادف احتمالی،نگرانی و نگرشها دربارهی ایمنی ترافیک) بر انتخاب شیوه خودروی شخصی خانوار در سفر به مدرسه دانشآموزان دبستانی را دارد. تعداد 1078 پرسشنامه اعتبارسنجیشده در اسفند ماه سال 1392 میان 9 مدرسهی ابتدایی شهر(نواحی دوگانه آموزش و پرورش) رشت توزیع گردید بهطوری که والدین دانش آموزان مسئول تکمیل فرم های پرسشنامهها شدند (نرخ بازگشت 80 درصد). مدل لوجیت دوتایی (پرداخت بیش از 100 مدل درNLOGIT. 4 برای تبیین اثرگذاری متغیرهای روانشناختی بر استفاده از شیوهی خودروی شخصی خانوار بکار برده شد . نتایجنشان میدهد، نگرشها دربارهی ایمنی ترافیک و نگرانیهای والدین بر انتخاب شیوهی سفر به مدرسه دانشآموزان موثر است. افزایش ایمنی شیوههایی مثل پیادهروی و حمل و نقل عمومی، افزایش آگاهی والدین نسبت به ایمنی ترافیک از سیاستهای کاربردی در جهت کاهش احتمال انتخاب خودروی شخصی در سفر دانشآموزان دبستانی به مدرسه است.

ویژگی روانشناختی، خودروی شخصی، دانشآموز دبستانی، مدل لوجیت، پرسشنامه