وحید برادران - استادیار گروه مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
امیرحسین حسینیان - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
رضا درخشانی - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
امیر گلاب زایی - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال

در زمان حاضر، حجم گسترده ای از ترافیک شهری ناشی از تردد وسایل نقلیه شرکت های توزیع است که به حمل کالاهای مورد نیاز مشتریان می پردازند. برخی از مشتریان علاوه بر دریافت کالاهای مورد نیاز ، مقداری کالایبرگشتی نیز دارند که باید به انبار بازگردانده شوند. در چنین حالتی، مراکز توزیع وسایل حمل جداگانه ای برای برداشت این کالاهای بازگشتی اعزام می نمایند. این امر منجر به افزایش تعداد وسایل حمل، افزایش حجم ترافیک وافزایش هزینه های حمل و نقل خواهد شد. در این نوشتار، مدلی از مسئله مسیریابی وسایل نقلیه پیشنهاد می گردد که ضمن در نظرگرفتن برداشت و تحویل همزمان، مسیرهای توزیع کالاها را با حداقل تعداد وسایل حمل ارائهمی نماید. به منظور حل مدل، یک الگوریتم ژنتیک بهبودیافته پیشنهاد شده است. جواب های اولیه با استفاده از روش ابتکاری نزدیکترین همسایگی بدست می آیند و در ادامه، روند حل توسط الگوریتم ژنتیک ادامه می یابد . کارایی الگوریتم پیشنهادی نسبت به دو الگوریتم ژنتیک کلاسیک و الگوریتم شبیه سازی تبرید از طریق انجام مشخص شد که سطح کیفی جواب های t آزمایش های عددی مورد سنجش قرار گرفته است. با انجام آزمون آماری الگوریتم پیشنهادی از جواب های سایر الگوریتم ها اختلاف معناداری دارد.

مسیریابی وسایل نقلیه، بهینه سازی، الگوریتم های فراابتکاری ، برنامه ریزی حمل و نقل