مریم نجفیان گرجی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه خلیج فارس (بوشهر)، ایران
محمد مدرسی - استادیاران، گروه اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران
مهران آوخ کیسمی - استادیار، مرکز آموزش عالی جهاد کشاورزی میرزا کوچک خان (گیلان)
فاطمه جمالی - استادیاران، گروه اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه خلیج فارس، بوشهر، ایران

سیانوباکتری ها به علت تولید انواع متابولیت های ثانویه و ترکیبات ضدمیکروبی مورد توجه بسیاری ازمحققان قرارگرفته اند. این تحقیق به منظور بهینه سازی محیط کشت BG11 با هدف افزایش تأثیر ضدقارچیسیانوباکتری Cyanobacterium sp. PGU1 علیه دو قارچ بیماریزای گیاهی Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici و Rhizoctonia solani AG2-2-IIIB انجام شد. سیانوباکتری جداسازی شده از آب خلیج فارسبا دو روش ریخت شناختی (مورفولوژیک) و تعیین توالی 16S rRNA با عنوان .PGU1 Cyanobacterium sp شناسایی شد. بهینه سازی محیط کشت BG11 ، با تغییر میزان منابع نیتروژن و فسفات موجود در محیط کشت، هرکدام در سه سطح، شامل 0/75، 1/5 و 3 گرم در لیتر برای (NaNO(3 و میزان 0/02، 0/04 و 0/08 گرم در لیتر برای (K(2)HPO(4 انجام شد و تأثیر این مقادیر بر فعالیت ضد قارچی سیانوباکتری بررسی شد. تأثیر ضدقارچی عصاره متانولی به دست آمده از کشت خالص سیانوباکتری، پیش و پس از بهینه سازی به روش اختلاط عصاره در محیط کشت بررسی شد. پس از بهینه سازی محیط کشت، درصد جلوگیری از رشد F. oxysporum f. sp. lycopersici از 79/33 به 87/43 درصد و برای R. solani AG2-2-IIIB از 82/47 به 90/62 درصد افزایش یافت.

بهینه سازی، ترکیبات ضدقارچی، سیانوباکتری، محیط کشت