منصوره بهرامی پور - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان(اصفهان)

از جمله ویژگی های کودکان فاقد مهارتهای اجتماعی؛ همکاری محدود با دیگران، انعطاف پذیری، محدودیت نشان دادن استقلال، فقدان یا ضعف مهارت های خودابزاری و فقدان یا ضعف در فهم تفاوت انواع روابط اجتماعی می باشد. بر طبق نظام DSM-IV-TR اشکال در مهارتهای اجتماعی را در اختلالهایی از قبیل: اوتیستیک، رت، اسپرگر، انواع عقب ماندگی ذهنی با شدت های متفاوت می توان مشاهده نمود. به لحاظ بالینی اهداف آموزشی و درمانی بلندمدت و کوتاه مدت برای بهبود مهارت های اجتماعی این کودکان طراحی می شود که با استفاده از مداخلات درمانی مناسب مانند: آموزش مهارتهای حل مساله در موقعیت های اجتماعی، تشویق مراجع و خانواده وی به انجام فعالیت های ورزشی، مذهبی و فرهنگی؛ آموزش مهارتهای شنیداری و آموزش روابط متقابل بین احساسات و افکار امکان تحقق این اهداف عملی تر می باشد.

مهارتهای اجتماعی، مهارت های خودابرازی، مداخله های درمانی