فریبا کریمی - هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

شواهد موجودنشان می دهد که بهره هوشی به تنهایی نشان دهنده موفقیت ما در زندگی و محیط کار نیست و عواطف نقش کلیدی در موفقیت ما به عهده دارند با این وجود مدارس و فرهنگ ما صرفاً بر توانایی تحصیلی تاکید می کنند و هوش عاطفی(هوش هیجانی) را نادیده می گیرند. با توجه به اینکه هوش هیجانی اکتسابی است و از طریق یادگیری و تجربه، در هر سنی توسعه می یابد مدارس مکان مناسبی برای پرورش این هوش است. کودکان نسل حاضر نسبت به گذشته از نظر هیجانی با مشکلات بیشتری واجهند، نگرش جدید به عملکرد مدارس و با توجه به کل وجود دانش آموزان و به عبارتی پرورش اندیشه و احساس در کنار هم در این زمینه راهگشا است. هوش هیجانی از نظر مایر و سالوی شناسایی، درک و فهم، استفاده و مدیریت هیجانات است گلمن هوش هیجانی را خود آگاهی، خود مدیریتی، آگاهی اجتماعی و مدیریت روابط در نظر می گیرد و از نظر بار آن هوش اجتماعی و عاطفی توانایی فرد در مواجهه با تغییرات و چالش های محیطی، اجتماعی و فردی به وسیله برخورد منعطف و واقع بینانه با شرایط، حل مسئله و تصمیم گیری صحیح است.

هوش عاطفی(هوش هیجانی)، آموزش،محیط یادگیری، مدیریت استرس، مدیریت روابط