فریبا شریفیان
محمدرضا شمشیری

شبیه سازی به ویژه شبیه سازی انسانی یکی از مسائل جدید (مستحدثه) است به همین جهت حکم آن به صراحت در آیات و روایات بیان نشده است ولی عالمان و دانشمندان فقه شیعه با استفاده از روش اجتهاد در آیات و احادیث نظریه هایی در این مسئله ابراز نموده اند. در این مقاله که به روش توصیفی- تحلیلی می باشد، بررسی طفل شبیه سازی شده از نظر فقه و حقوق و بزه های مربوط به آن محورهای اصلی بحث می باشد. عالمان اهل سنت به اتفاق آراء شبیه سازی انسانی را محکوم می کنند وآن را عملی نادرست و نامشروع خلاف اسلام و غیراخلاقی می دانند در حالیکه درمیان عالمان شیعه درباره شبیه سازی انسانی نظرهای متفاوتی اتخاذ کرده اند .ایران اسلامی علی رغم اینکه در زمره ده کشور برتر صاحب این فناوری است هنوز سیاست کیفری مشخص و روشنی در این خصوص اتخاذ نکرده و در مورد شبیه سازی هیچ قانون خاصی وجود ندارد و با توجه به نو ظهور بودن این امر و عدم قانونی خاص راجع به اطفال شبیه سازی شده، اطفال شبیه سازی شده را نمی توان مستثنی از اطفال دیگر شمرد این اطفال اگر چه بصورت خاص متولد می شوند، ولی این اطفال دارای همان حق و حقوق و مسئولیت هایی هستند که دیگر اطفال می باشند، بنابراین اطفال شبیه سازی شده همانند اطفال عادی در قانون ایران محسوب می شوند و بزه ها و رفتارهای آنها همان عکس العملی را از سوی جامعه خواهد داشت که اطفال عادی مرتکب آن می شوند در مسیر شبیه سازی اطفال، ممکن است از این اطفال سوء استفاده شده و جرم هایی در پی این مسئله رخ دهد. از قبیل: تکدی گری اطفال، تجارت اطفال، قاچاق و خرید و فروش اطفال.

طفل، شبیه سازی انسان، فقهای شیعه، فقهای اهل سنت، حقوق، بزه