راحله غلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه حکیم سبزواری.
جواد باعدی - عضو هیئت علمی دانشگاه حکیم سبزواری.

شبکه های بیسیم سنسوری امروزه برای کاربردهای مانیتورینگ در محیط های وسیع جزء تکنولوژی های کم هزینه محسوب می گردند. ایجاد حسگرهای کوچک که توانایی انجام اعمالی چون دریافت اطلاعات مختلف محیطی (براساس نوع حسگر) پردازش و ارسال آن اطلاعات را دارند، موجب پیدایش ایده ای برای گسترش شبکه های موسوم به شبکه های بیسیم حسگر بدنی شده اند . شبکه های بی سیم حسگر بدن، مجموعه ای از سنسورهای پوشیدنی بی سیم هستند که اطراف یا درون بدن انسان قرار داده می شوند تا به مانیتورینگ و نظارت اطلاعات مهم از بدن انسان بپردازند. یک گیرنده (یعنی واحد کنترل) مورد نیاز است تا این سنسورها به مکان های از راه دور (یعنی پایگاه های داده ای بیمارستان ها و مراکز تلفن) متصل شوند. حسگرهای پوشیدنی می توانند در شبکه بیسیم سطح بدن (wireless body area network) یا WBAN مجتمع سازی شوند تا بر علائم حیاتی ، پارامترهای محیطی و موقعیت جغرافیای نظارت کنند ، و نظارت بلند مدت و سیار از بیماران و افراد مسن را فراهم کند و بی درنگ در موارد اضطراری به مراکز مانیتورینگ اعلام خطر کند ودر صورت نیاز اقدامات لازم صورت گیرد ، درباره وضعیت سلامتی فعلی کاربران به آنها خبر دهد و پرونده های پزشکی کاربران را به صورت بلادرنگ بروز کنند. باتوجه مزایای قابل توجه سیستم های پهن باند نسبت به باند باریک ( مصرف پایین توان، اندازه کوچک و قابلیت بالای سرعت یا نرخ داده و... ) در اینجا یک نود (node) سنسور بدنی با پهنای باند بسیار وسیع (UWB) مورد بررسی قرار گرفته است تا عملکرد واقعی یک شبکه بی سیم حسگر بدنی مبتنی بر UWB نشان داده شود .

شبکه بی سیم حسگر بدنی، شبکه سنسور با پهنای باند بسیار وسیع، شبکه سنسور پزشکی، نود سنسور UWB