احمد فیروزیان - دانشجوی دکتری و مدرس گروه ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، آزاد شهر، ایران
حمیدرضا رزمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، آزاد شهر، ایران، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان

امروزه معماری پایدار، از جمله مفاهیمی است که توجه بسیاری از صاحب نظران مجامع علمی را به خود جلب نموده است. فلذا از آنجایی که پایدار بودن ساختمان ها در مقابل محیط پیرامونش در سال های اخیر مورد توجه بسیاری از طراحان و مهندسان بوده است، بنابراین ایجاد یک سازه نوین و پایدار با عمر بالا و کارایی بیشتر در برابر عوامل طبیعی مورد توجه است. حال این سوال به ذهن می رسد که سازه ها ومصالح نوین تا چه میزان در جهت معماری و توسعه پایدار پیش می رود؟ این در حالیست که با پیشرفت تکنولوژی، تغییراتی در عرصه مهندسی ساختمان ظهور می کند که نیازمند ارائه راه کارهایی در طراحی ساختارهای نوین باشد تا سازه و مصالح بهینه در راستای اهداف معماری پایدار ایجاد گردد، بنابراین هر ساختمان پایدار آینده شهری پایدار است. پژوهش حاضر درصدد آن است تا ضمن تبیین اهمیت تفکرات معمارانه در ارتباط با سیستم های ساختمانی نمود اثرات سازه ها و مصالح نوین بر روی معماری و سیمای منظر شهری و ارتباط سازه و معماری را از زاویه دیگری مورد ارزیابی و کنکاش قرار دهد. لذا در پژوهش حاضر برآنیم تا با استفاده از اسناد کتابخانه ای و اینترنتی به بررسی نقشی که سازه ها و مصالح نوین در جهت معماری پایدار بر ساختمان های کنونی محیا می کند را مورد مطالعه و بررسی قرار دهیم.

معماری پایدار، سازه های نوین، شهرسازی پایدار، معماری سبز، سازه، نانوتکنولوژی