زهرا اسلامی بورنگ - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند
هادی پورشافعی - دانشیار مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه بیرجند

بسیاری از صاحبنظران و محققان از دنیای امروزی بهعنوان عصر عدم تداوم یاد میکنند. عصر عدم تداوم به این معنا است که دیگر تجارب و راهحلهای گذشته برای مسائل جاری و آینده سازمان کارگشانیستند و باید به شیوهای دیگر اندیشید و به دنبال راهکارهای جدید سازمانی با ساختارهای نوین بود تا بتوان کالا و خدمات را با حداقل هزینه و باکیفیت برتر متناسب با نیازها و سلیقههای مشتری، تولید کرد.بنابراین اگر قرار است اقتصادی موفق داشته باشیم نیاز به شرکتها و سازمانهای موفق در محیطهای رقابتی داریم و این امر مستلزم داشتن نیروی انسانی پرتوان و خوداتکا، دارای روحیه خلاق و کارآفریناست. درنتیجه کارآفرینی، خلاقیت و نوآوری و کسبوکارهای مخاطرهآمیز، سوخت موتور اقتصاد مدرن را فراهم میکنند؛ یعنی در هر سازمان اگر بستر کارآفرینی فراهم آید اشتغالزایی ایجاد میشود و عاملانتقال فنآوری خواهد شد. مهمترین دستاورد کارآفرینی برای توسعه کشور ایجاد اشتغال، رفاه، ثروت و شناخت فرصتهای مناسب است و حتی عدهای معتقدند که کارآفرینی میتواند بهعنوان یک مکانیزم،موجب افزایش بهرهوری در سازمان شود بهطوریکه امروزه کشورهای توسعهیافته از یک زاویه جدید شرکتهای خود را در یک محیط کاملاً متغیر، پویا نگهداشتهاند و علت آن کشف و پرورش انسانهای خاصی است که نقشآفرینی میکنند و موجب ایجاد بستر موفقیتهای میشوند؛ بنابراین میتوان ادعا کرد که سازندگی و توسعه جامعه درگرو افراد و مدیران کارآفرین است.

کارآفرینی، گرایش به کارآفرینی، سازمان