مونا جعفری نسب - دانشجوی کارشناسی، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، دزفول، ایران
حبیب اله عباسی - استادیار، گروه مهندسی شیمی و مرکز پژوهشی نانوزیست فناوری غذا، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، دزفول، ایران

این مقاله اثر افزودن نانوذرات مختلف بر خواص فیزیکی و مکانیکی فیلم های زیست تخریب پذیر پلیمری و کاربرد آن در بسته بندی مواد غذایی را مورد بررسی قرار می دهد. درواقع ترکیبات تولیدی نانوکامپوزیت های زیستی هستند که به طور عمده از یک مخلوط بیوپلیمر، نانوذرات، پلاستیسایزرها و سازگارکننده ها تشکیل می شوند. روش های متداول تولید این مواد قرارگیری نانوذرات و پلیمر در محلول و یا فرایند ذوب است. برای استفاده در بسته بندی، خواص عملکردی نانوکامپوزیت های زیستی نظیر خواص مکانیکی، نفوذپذیری و عدم آن، نوری، حرارتی، زیست تخریب پذیری و دیگر ویژگی ها باید مورد بررسی قرار گیرد. این خواص رابطه نزدیکی با ساختار آنها دارد. با نانوکامپوزیت های مختلف بیوپلیمررس،- پیشرفت های بزرگی در این خواص ایجاد شده است که عمدتا0 به بالا بودن مساحت سطح میانی بین رس و ترکیبات پلیمر و پراکندگی نانورس های روی هم یا متورق متناظر با آن نسبت داده می شود . بسته بندی ضد میکروب عرصه دیگری با پتانسیل قابل توجه برای استفاده از نانوکامپوزیت های زیستی، جهت کنترل میکروارگانیزم های نامطلوب بر روی مواد غذایی می باشد . این ویژگی توسط مولکول های فعالی مانند ترکیبات ضد میکروب درون مواد بسته بندی و یا به صورت پوششی بر روی آن صورت می گیرد.

نانوکامپوزیت های زیستی، نانوذرات، ضدمیکروب، نانورس، زیست تخریب پذیری، نانوپوشش ها