امید رحمانی - دانشیار دانشگاه زنجان
مرتضی خیاطی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه زنجان

کامپوزیتهای با الیاف تقویت کننده فیبر کربن موادی هستند که به خاطر نسبت استحکام به وزن و سفتی به وزن بالا برای بسیاری از کاربردهای دریایی مورد استفاده قرا رمی گیرند اگرچه عمر این مواد در کاربردهای متفاوت بین 15 تا 20 سال است اما آنها بعد از خارج شدن از چرخه ی صنعت نیز تا مدتی خواصمکانیکی خود را حفظ می کنند. بازیافت کامپوزیتهای به وسیبله ی آن فرایندهای شیمیای مکانیکی و حرارتی امکانپذیر است و در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد.در بررسی کامپوزیتهای فیرکربن، آرامید و شیشه یک نگاه جامع در مورد هریک از تکنولوژی های بازیافت کامپوزیتهای ایجاد خواهد شد در ادامه انرژی مورد نیاز جهت انجام فرایندها محصولات خارجی بازیافت و کیفیت این محصولات د رمقایسه با محصولات بکر و دست اول مورد بحث و بررسی قرار خواهند گرفت. این مقاله شامل یک مفهوم جدید با عنوان بازیافت مستقیم کامپوزیتهای سازه ای و استفاده از این محصولات در کاربردهای یکسان یا متفاوت با عنوان قطعات کامپوزیتی ارزان قیمت نیز می باشد.

کامپوزیتهای تقویت شده ، بازیافت، اثرات زیست محیطی، چرخه ی عمر کامپوزیتها