فهیمه عظیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی و اصلاح درختان میوه، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
علی اکبر شکوهیان - استاد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
سدابه جهانبخش - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
بهرام فتحی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی

به منظور بررسی تأثیر کاربرد اسید هیومیک و کود نیتروژن بر متابولیت های سازگاری و میزان پروتئین توت فرنگی، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خردشده ( اسپلیت اسپلیت پلات ) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با کاربرد تیمارهای برگی و خاکی اسید هیومیک هر کدام با چهار سطح ( شاهد، 2 ، 4 و 6 کیلوگرم در هکتار ) و تیمار کود ازت با سه سطح ( 50 ، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار ) با سه تکرار اجرا شد. در این بررسی سطوح ازت در کرت های اصلی و نوع کاربرد اسید هیومیک در کرت های فرعی و غلظت های اسید هیومیک در کرت های فرعی فرعی قرار گرفت. در این مطالعه میزان پرولین، قندهای محلول و پروتئین برگ و ریشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد در بیشتر صفات برهم کنش کود نیتروژن در روش کاربرد اسید هیومیک در غلظت اسید هیومیک دارای تأثیر معنی داری بود، این در حالی بود مصرف نیتروژن و اسید هیومیک تأثیر مثبتی بر صفات داشته به طوری که در اکثر صفات مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن و 2 کیلوگرم اسید هیومیک بالاترین میانگین صفات را به خود اختصاص داد. کاربرد خاکی اسید هیومیک در مقایسه با محلول پاشی آن تأثیر مثبت تری بر متابولیت های سازگاری و پروتئین نشان داد. به طورکلی برهمکنش 100 کیلوگرم نیتروژن و 2 کیلوگرم اسید هیومیک به روش خاکی می تواند تیمار مناسبی برای بهبود رشد توت فرنگی باشد و این گیاه را نیز در شرایط نامساعد محیطی متحمل تر نماید و تولید بالاتری را سبب شود.

محلول پاشی، توت فرنگی، اسید هیومیک، تنظیم کننده اسمزی، پروتئین