سمیرا پورپارس - دانشجوی فارغ التحصل کارشناسی عمران
میررسول حسینی اقدم صوفیانی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد صوفیان
علی کارگر - دانشجوی کارشناسی معماری دانشگاه آزاد صوفیان و عضو باشگاه پژوهشگران و نخبگان جوان
مهدی رنجبران نیک سیما - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد واحد بین المللی جلفا

در دنیای امروز چشم انداز انسان از فضای شهری اطرافش تنها از محیطی بی روح، ماشینی و مصنوعی تشکیل شده است و روزبه روز سطح این محیط های مصنوعی نسبت به فضاهای طبیعی شهر در حال گسترش است. در ایران نیز پیرو همین روند،کالبد زندگی نقشی، به زندگی آپارتمانی بدون هیچ گونه فضای طبیعی تغییر شکل داده اند، و این در حالی است که هنوز هم نیاز انسان به طبیعت در نهاد او زنده است. از طرفی به دلیل وجود مشکلات اساسی چون گر شدن زمین، آلودگی هوا و آب، مصرفبی رویه انرژی و هزینه های اقتصادی بالای آن، بهره گیری از تکنولوژی های معماری پایدار و به ویژه ایجاد ساختمانهای سبزاهمیت زیادی پیدا کرده است. طراحی ساختمان سبز، به عنوان فرآیندی در افزایش کیفیت ساختمان می باشد که در آن ساختمانها و مکان قرارگیری آنها، به نحوی از انرژی، آ، و مصالح استفاده می کنند. معماری سبز یکی از گرایش ها ورویکردهای نوین معماری است که در سالهای اخیر مورد توجه عده زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است.این معماری که برخواسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است.با این سبک از معماری نه تنها اکوسیستم جهانی از آسیبب بیشتر در امان می ماند بلکه مصر انرژینیز قابل کنترل می گردد. در واقع یک معماری سبز باید بیش از یک ساختمان منفرد، قطعه خود را شامل می شود و باید شاملیک شکل پایدار از محیط شهری باشد. معماری پایدار به عنوان شاخه مهمی از معماری عصر حاضر، در مقابله با اثرات سوء پیشرفت های تکنولوژی و صنعتی شدن جوامع، راه کارهایی را جهت کاهش آسیب رسانی صنعت ساخت و ساز بر محیط زیست ارائه کرده و بناهایی نوین و همساز با طبیعت را عرضه می کند. ایجاد یک تحول تکنولوژیکی در بخش ساختمان و معماری لازم است مراحل و ابعاد مختلف بخش ساختمان چه از نظر زیبایی و چه از نظر پایداری به دقت مورد بررسی قرار می گیرد. از این روبا افزایش جمعیت، افزایش ساخت و ساز و همچنین کاهش روز افزون منابع انرژی، بیش از پیش استفاده از تکنولوژی و مصالحنوین جهت بهینه سازی مصر انرژی در ساختمانها و کاهش هزینه های اقتصادی ضرورت پیدا می کند. مصالح و تکنولوژی های با دوا ، نیازمند نگهداری کمتر، قابل استفاده مجدد و اقتصادی تمرکز داشته باشند. مصالح و تکنولوژی باید شامل المانهایی با کمترین انتشار آلودگی باشند و به عبارت بهتر در زمان انتخا، مصالح باید سه ویژگی مهم دوا ، نگهداری و قابلیتدسترسی منطقه ای در نظر گرفته شود. مقاله حاضر با رویکردی توصیفی تحلیلی به بررسی معماری سبز و مصالح سبز و نقش مصالح نوین در رسیدن به یک معماری پایدار می پردازد و به بحث انرژی در ساختمانها، آشنایی، منابع انرژی و کاربرد آن در بخش ساختمان آشنایی با راهکارهای کاهش مصر انرژی در ساختمان، ارائه راهبردهای کلان کاهش مصرف انرژی و تعیین راهکارهای مربوطه به استفاده از انرژی ها و مصالح سبز پاک از جمله اهدا این مقاله می باشد.

معماری سبز، مصالح سبز نوین، معماری پایدار، فناوری نوین در عمران و معماری، محیط زیست