حانیه الهامی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی کشاورزی- گرایش مهندسی علوم باغبانی زینتی،گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد.
فاطمه کاظمی - استادیار گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد.
علی تهرانی فر - استاد گروه علوم باغبانی و مهندسی فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

مصرف بالای آب فضای سبز بسیار مسئله ساز بوده بنابراین پایداری فضای سبز حکم میکند که از گیاهان سازگار با شرایط اقلیمی منطقه در توسعه فضای سبز استفاده شود. استفاده از گیاهان بومی در رویکرد مذکور مهمترین اصل است و در خلق مناظر پایدار نقش اساسی ایفا میکنند. به نظر میرسد در دسته گیاهان پوششی، گونههای مقاوم به خشکی فراوانی در مقایسه با چمنها یافت میشود لذا برای استفاده در فضای سبز مناطقی که دارای محدودیت منابع آب هستند، بسیار حائز اهمیت است. اقلیم خشک و نیمه خشک ایران پتانسیل رویشی بالایی در زمینه گیاهان پوششی بومی مقاوم به خشکی دارد که هنوز در فضای سبز ایران وارد نشده است. هدف از این پژوهش معرفی تعدادی از گیاهان پوششی بومی و وارداتی است که قابلیت کشت در فضای سبز ایران را دارند و در منابع و متون داوری شده و نیز کتب مرجع مطرح گردیدهاند. نتایج این پژوهش به محققین مسوولین فضای سبز کمک مینماید تا لیستی مناسب از گونههای پوششی برای کارهای بعدی خود در زمینه اهلیسازی و استقرار این گونهها برای استفاده در فضای سبز شهری داشته باشند.

محدودیت منابع آب، گیاهان بومی، گیاه پوششی، فضای سبز، مناطق خشک