حلیمه امیرشاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابانزدایی دانشگاه زابل
سهیلا نوری - عضو هیأت علمی گروه مرتع و آبخیزداری دانشگاه زابل
ولی ا... سارانی - عضو هیأت علمی گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه زابل

محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان بستر توسعه پایدار، پشتوانه حیات طبیعی و میراث فرهنگی جامعه انسانی به شمار می روند . رشد فزاینده جمعیت، ضرورت دسترسی به خدمت های شغل جایگزین، کمبود منابع و فقدان الگوی کارآمد توسعه موجبات فشار بیش از حد بر محیط زیست و منابع طبیعی تجدید شونده گشته است. امروزه تخریب محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان یک معضل جهانی فکر برنامه ریزان و سیاست گذاران را به خود جلب نموده است، و البته روند تخریب محیط زیست و منابع طبیعی کشور ما هم از این قاعده مستثنی نیست. با توجه به این که آ موزش یک سرمایه گذاری پر بازده در فرآیند توسعه به ویژه توسعه پایدار به حساب می آید و از طرفی برای ایجاد تغییر و تحول به منظور جلوگیری از تخریب محیط زیست و منابع طبیعی تجدید شونده یکی از عوامل تسریع کننده مهم، آموزش عمومی به ویژه آموزش دانش آموزان است، لذا این امر زمانی تحقق می یابد که آموزش متناسب با میزان آگاهی و منطبق با شرایط خاص، همراه با بازدهی و کارآیی معقول باشد. به همین منظور این تحقیق به بررسی میزان شناخت و آگاهی دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان زابل با بیابان، بیابانزایی و بیابانزدایی پرداخته است. شهرستان زابل بیش از 5044 دانش آموز در دوره اول متوسطه دارد که جمعیت مورد مطالعه شامل 357 نفر از دانش آموزان دختر آن دوره می باشد . تحقیق حاضر از نوع کاربردی و به روش توصیفی- استنباطی می باشد و شیوه اجرای آ ن به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه و تجزیه و تحلیل داده به وسیله نرم افزار SPSS صورت گرفته است. آمار توصیفی به توصیف و بررسی وضعیت موجود تحقیق پرداخته شده و از مشخصههای آماری شامل : فراوانی، درصد فراوانی و درصد تجمعی، میانگین، انحراف معیار و... استفاده شده است . نتایج حاصل از ضریب همبستگی و آزمونهای رگرسیون در خصوص تاثیر آموزش مفاهیم پایه بر سطح شناخت و آگاهی دانش آموزان با بیابان، بایابن زایی و بیابانزدایی نشان می دهد که بین متغیرهای شناخت و آگاهی دانش آموزان با احتمال 99 درصد 0/01 خطا رابطه معنی داری P:0/840 sig:0/000 وجود دارد.

دانش آموزان دوره اول متوسطه، میزان شناخت و آگاهی، بیابان، بیابانزایی و بیابانزدایی