زهرا عامری نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده هنر و معماری دانشگاه یزد
رضا شکوری - عشو هیئت علمی دانشکده هنر و معماری دانشگاه یزد

خانه ی امن و آرامش بخش از ابتدایی ترین نیازهایی است که انسان همواره با آن روبرو بوده و به دنبال راه حلی منطقی و مناسب برای تأمین آن است. خانه محلی است برای رجوع انسان به خویش و خانواده ی خویش، محلی برای خلوت، محلی برای گسست از اجتماع برای بازیابی خویش، و مهمتر از همه مکانی برای آرامش. انسان برای رسیدن به آرامش نیازمند خلوت است. به همین دلیل خانه باید دارای حریمی باشد که ساکنین را از دیده شدن و شنیده شدن ناخواسته بازدارد. اما این خلوت نباید به گونه ای باشد که شخص خود را تنها و جدا از جامعه پندارد. خانه باید به گونه ای باشد که فرد در آن بتواند با خود خلوت نموده و در عین حال از وجود خانواده در کنار خود و همسایه در مجاورتش دلگرم باشد. در سال های اخیر به دلیل رشد روز افزون جمعیت و به تبع آن تماس ها و تنش های بیشتر بین افراد نیز به پرداختن به مفهوم خلوت ضروری تر به نظر می رسد. مردم همواره تلاش می کنند در انجام فعالیت ها به سطح مطلوبی از خلوت دست یابند و یکی از دلایل نارضایتی افراد از محیط ساخته شده عدم تأمین مطلوبیت لازم است. در نتیجه دانستن معنا و مفهوم خلوت و بررسی تأثیر آن در شکل دهی به فضایی که در آن زندگی می کنیم ضرورت می یابد. این مقاله با پرداختن به مفهوم خلوت به روش کیفی و ابزار کتابخانه ای و با مروری بر تعاریف مختلف و بعضی نظریه های این حوزه، به بررسی این مفهوم می پردازد.

انسان، مسکن، خلوت، فضای شخصی، قلمرو، ازدحام