سمانه رمضانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد
محمود سعیدی رضوانی - دانشیار برنامه ریزی درسی دانشگاه فردوسی مشهد
مجتبی بذرافشان مقدم - استادیار مدیریت آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد

توانمندسازی در سازمان های آموزشی از اهمیت بیشتری نسبت به سایر سازمان ها برخوردار است، زیرا آموزش و برورش نهادی فراگیر، پویا و اثرگذار بر رفتارها و هنجارهای آشکار و نهان همه جانبه ی اخلاقی، سیاسی، اقتصادی، دینی، حقوقی، اجتماعی و فرهنگی آحاد جامعه است؛ ماهیت فعالیت ها و هدف های آن بالابردن روحیه خلاقیت، شکوفایی و بروز استعدادها، بالابردن سطح آگاهی های عمومی، تخصصی و تعیین راهبرد در دستیابی به تعالی، توسعه، سعادت و رشد می باشد. اما مطالعات صورت گرفته در کشور نشان می دهد که در حال حاضر نظام مدیریت منابع انسانی وزارت آموزش و پرورش فاقد چارچوبی مناسب برای توانمندسازی کارکنان خویش می باشد. بنابراین هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر توانمندسازی معلمان است که با روش بررسی های اسنادی عوامل موثر استخراج شدند که عبارتند از عوامل فردی شامل 9 مولفه شایستگی، اثرگذاری، خودکنترلی، خوداثربخشی، وضوح و شناخت شغل، ارتقای مهارت های شغلی، انعطاف پذیری شغلی، تمایل به شغل و معناداری و عوامل مدیریتی شامل 8 مولفه ترغیب رفتارهای همکارانه، شیوه رهبری مطلوب، کارگروهی، تفویض اختیار، تسهیم اطلاعات، اعتماد سازی، درک نیازهای کارکنان و انگیزش و عوامل سازمانی شامل 13 مولفه موثر بر توانمندسازی ساختار مطلوب نظام پرداخت و پاداش، حمایت سازمانی، تعیین اهداف مشخص و روشن، جریان باز اطلاعات و ارتباطات، ارزیابی عملکرد، کنترل و بازخورد، آموزش کارکنان، مشارکت در تصمیم گیری سازمانی، برقراری نظم، انتقال دانش سازمانی، احساس امنیت و ثبات، کاهش تمرکز و جو سازمانی ؛ همچنین در پایان پیشنهاداتی ارائه شده است که به آنها پرداخته خواهد شد.

توانمندسازی، عوامل فردی، عوامل مدیریتی، عوامل سازمانی