حامدرضا طارقیان - دانشکده علوم ریاضی، دانشگاه فردوسی مشهد
محمدهادی فراهی - دانشکده علوم ریاضی، دانشگاه فردوسی مشهد
مژگان معرب - دانشکده علوم ریاضی، دانشگاه فردوسی مشهد

در حل مساله زمانبندی پروژه با منابع محدود به کمک الگوریتم ژنتیک افراد یا کروموزم ها جمعیت در یک نسل بر طبق احتمالات جهش و تزویج به نسل بعدی منتقل می شود. ما در این مقاله به جای احتمالات ثابت از احتمالات تطبیقی خود جهش و تزویج استفاده نموده ایم که بر روی هر فرد از جمعیت بر اساس تابع تناسب خود جهش یا تزویج انجام می شود. بدین ترتیب که اگر زمان انجام پروژه نسبت به جمعیت کم باشد یعنی تابع تناسب بزرگ باشد روی آن تزویج و در غیر این صورت جهش انجام می شود و نسل بعد به راه حل بهینه مساله نزدیکتر خواهد بود.

برنامه ریزی و کنترل پروژه، الگوریتم ژنتیک، بهینه سازی