فضه صفایی
پروین فرزانگی

هدف کلی این پژوهش تعیین اثر یک دوره برنامه تمرینی هوازی منظم به همراه مصرف عصاره سیر بر سطوح سرمی تلومراز در موش های پیر بود. بدین منظور 35 سر موش صحرایی نر مسن 50-40 هفته ای نژاد ویستار با میانگین وزن اولیه 300-250 گرم از مرکز پژوهش و تکثیر حیوانات آزمایشگاهی دانشگاه آزاد واحد ساری انتخاب و پس از ورود به محیط پژوهش و آشنایی یک هفته ای با محیط جدید و نحوه فعالیت در استخر شنا، به روش تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند: 1- کنترل، 2- سالین، 3-سیر، 4- تمرین، 5- تمرین- سیر. برای جلوگیری از تأثیر آهنگ شبانه روزی سعی شد تا تمام تزریقات همگن وحدود ساعت 10 صبح صورت گیرد. آزمودنی های گروه های تمرینی قبل از شروع پروتکل اصلی، به مدت یک هفته(پنج روز) هر بار به مدت پنج دقیقه به منظور آشنایی با شنا، تمرین داده شدند. برنامه تمرینی اصلی به صورت تمرین شنا در 8 هفته و هر هفته سه روز و هر روز 30 دقیقه بود. گروه های دریافت کننده مکمل و تمرین مکمل، روزانه یک میلی لیتر عصاره محلول سیر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 8 هفته به صورت خوراکی(گاواژ) دریافت کردند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و پس از 12-10 ساعت ناشتایی، موش ها با تزریق داخل صفاقی ترکیبی از کتامین و زایلازین بی هوش شده نمونه گیری خونی به طور مستقیم از قلب گرفته شد و برای استخراج پلاسما در فریزر با دمای 80- درجه سانتی گراد برای اندازه گیری سطوح تلومراز نگهداری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک راهه انجام شد. صورت مشاهده تفاوت معنی دار آماری از آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین محل اختلاف بین گروهی استفاده گردید(0/05

تمرین هوازی منظم، عصاره سیر، تلومراز