حمید مشرقی - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه تربیت مدرس
محمدرضا امین ناصری - دانشیار، دانشکده مهندسی صنایع، دانشگاه تربیت مدرس

هماهنگی زنجیره تأمین برای هم سویی سیاست های اعضای زنجیره و استفاده از سود بیشینه ممکن برای زنجیره تأمین، محور پژوهش های بسیاری در دهه اخیر بوده است. برای دستیابی به هماهنگی، استفاده از ساز و کارهای گوناگونی امکان پذیراست که قراردادها یکی از مهمترین آنها هستند. این پژوهش به مقایسه دوگونه ی پرکاربرد از قراردادها شامل اشتراک درآمد و بازخرید برای هماهنگی زنجیره تأمین می پردازد. نوآوری دیگر این مقاله تحلیل تعیین سیاست های سفارش دهی و قیمت گذاری بوسیله این قراردادها در شرایط نامعینی تقاضا است. نتایج چژوهش نشان می دهد که با درنظر گرفتن تقاضای نامعین جمعی، قرارداد اشتراک درآمد، توانایی کامل در هماهنگی قیمت گذاری و سفارش دهی دارد. در حالی که قرارداد بازخرید تنها هماهنگی از طریق سیاست سفارش دهی را فراهم می کند.

هماهنگی زنجیره تأمین، قرارداد اشتراک درآمد، قرارداد بازخرید، نامعینی تقاضا، مسئله روزنامه فروش