بهزاد غلامعلیئی - کارشناس ارشد، گروه بهداشت عمومی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
اکرم کریمی شاهنجرینی - دکتری تخصصی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سامت و گروه بهداشتعمومی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
قدرت اله روشنایی - دکتری تخصصی، مرکز تحقیقات مدلسازی بیماری های غیرواگیر و گروه آمار زیستی،دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
فروزان رضاپور شاه کلائی - مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران

سابقه و هدف: سطح پایین تبعیت دارویی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو یکی از بزرگترین چالشها در درمان و کنترل بیماری است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان تبعیت از درمان دارویی و عوامل مرتبط با آن در بیماران دیابتی نوع دو طراحی و اجرا شد. مواد و رو شها: در مطالعه مقطعی حاضر 300 بیمار مبتا به دیابت نوع 2 از خان ههای بهداشتشهرستان تویسرکان در سال 1394 به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خودساخته مربوط به عوامل مؤثر بر تبعیت دارویی و پرسشنامه سنجش میزان تبعیت دارویی بود. پرسشنام هها پس از تائید روایی و پایایی، توسط پرسشگر و به روش مصاحبه حضوری تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل تی مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه، رگرسیون خطی ساده و چندگانه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده گردید. یافته ها: 26/3 درصد بیماران مذکر و 73/7 درصد مؤنث بودند. 65 درصد بیماران بیسواد و 24 درصد دچار عوارض بیماری بودند. 59/4 درصد بیماران تبعیت دارویی ضعیف داشتند. از بین متغیرهای مورد بررسی سن، سطح تحصیات، هزینه مراقب تها و درمان، تیم مراقبت و نظام سامت، عوامل مربوط به درمان و وضعیت بیماری، باورهای مربوط به بیماری، خودکارآمدی، نگران یهای مربوط به مصرف داروبا تبعیت دارویی ارتباط معنیداری داشتند . P˂0/05 نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تبعیت دارویی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو وضعیت مناسبی ندارد و عوامل متعدد فردی، اقتصادی و اجتماعی روی آن تاثیرگذار است. لذا بایستی در هنگام طراحی مداخات نقش این عوامل در نظر گرفته شود.

دیابت ملیتوس ، دستور دارویی، تبعیت دارویی