محسن حاتمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
سیامک کلانتری - استادیار پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
مجتبی دلشاد - دانشیار پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

حساسیت میوه های گوجه فرنگی به دمای پاین و خسارت سرمازدگی، انبارمانی، بازاررسانی و قابلیت فروش میوه ها را محددود می کند. درا ین تحقیق اثر تیمار آب گرم به عنوان یک تیمار پس از برداشت توصیه شده، بر کاهش بروز خسارت سرمازدگی و تغییر خصوصیات کیفی میوه گوجه فرنگی طی دوره انبارمانی بررسی شد. میوه های گوجه فرنگی در مرحله رسیده سبز برداشت و با آب گرم 45 درجه سانتیگراد به مدت 15 دقیقه تیمار گردیدند. سپس میوه ها به سه شرایط دمایی مختلف نگهداری شامل 5 درجه سانتیگراد، 13 درجه سانتیگراد و شرایط دمایی شبیه سازی شده (SC) در محدوده زمانی بین برداشت و مصرف گوجه فرتگی توسط مصرف کننده ، منتقل شدند. مدت نگهداری برای میوه ها 43 روز در نظر گرفته شد. رنگ میوه، رنگیزه لیکوپن، درصد کاهش وزن، سفتی، فعالیت آنزیم پلی گالاکتوروناز، میزان اسید آسکوربیک و خسارت سرمازدگی (CI) در مدت نگهداری ، اندازه گیری و ارزیابی شد. در حالی که میوه های گوجه فرنگی انبار شده در دمای 13 درجه سانتیگراد بصورت تقریباً طبیعی رسیدند، انبارداری در دمای 5 درجه سانتیگراد و شرایط دمایی شبیه سازی شده (SC) در رسیدن طبیعی میوه ها اختلال ایجاد کرد. تیمار گرمایی باعث تاخیر نسبی در توسعه رنگ میوه، کم شدن درصد کاهش وزن، افزایش اسید آسکوربیک و لیکوپن، همچنین کاهش فعالیت آنزیم پلی گالاکتوروناز شد. تیمار گرمایی همچنین اثر تعیین کننده مهمی بر کاهش بروز خسارت سرمازدگی در میوه های رسیده سبز داشت. نتایج نشان داد که در گوجه فرنگی به عنوان یک میوه فرازگرا، تیمار آب گرم و دمای نگهداری اثر مهمی بر عمر انباری و عمر قفسه ای آن داشت. این مطالعه تایید که 13 درجه سانتیگراد یک دمای بهینه برای نگهداری و تیمار آب گرم یک تیمار پس از برداشت مناسب برای گوجه فرنگی است.

گوجه فرنگی، تیمار گرمایی، خسارت سرمازدگی، رسیدن، آنزیم پلی گالاکتوروناز