ژیلا محمدی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشیار و استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
لطفعلی ناصری - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشیار و استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه
محسن برین - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، دانشیار و استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه

ریزازدیادی یکی از روش های رایج افزایش کلون های سیب است. اما بقاء کم و رشد ضعیف این گیاهان پس از انتقال، استفاده گسترده از این روش را محدود می کند. میزان موفقیت این روش می تواند با استفاده از عامل های زیستی مانند همزیستی با قارچریشه آربوسکولار افزایش یابد. در این پژوهش تأثیر همزیستی قارچریشه و نوع بستر کشت بر رشد، استقرار بهتر پایه های سیب MM106 و کاهش تلفات گیاهان ریزازدیادی شده در مرحله سازگاری بررسی شد. این پژوهش در شرایط گلخانه به صورت فاکتوریل با دو عامل قارچریشه در چهار سطح ( Glomus inrtraradices ، Glomus mosseae ، G .mosseae + G. intraradices و شاهد) و بستر کشت در سه سطح ( پیت ماس، پرلیت و مخلوطی از هر دو) در قالب طرح کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد . پس از پانزده هفته برخی ویژگی ها ارزیابی شد. نتایج نشان داد که همزیستی با قارچ ریشه و به ویژه گونه Glomus inrtraradic ارتفاع، شمار برگ، وزن تر و خشک ریشه، سبزینگی و عناصر فسفر، روی و آهن را افزایش داد. به طوری که ارتفاع و وزن تر ریشه در گیاهان تلقیح شده با Glomus inrtraradices به ترتیب 1/63 و 1/19 برابر نسبت به گیاهان شاهد افزایش داشت و نیز بیشترین میزان ویژگی های اندازه گیری شده ( به جز سطح برگ ) در همزیستی قارچ ریشه و بستر پیت ماس مشاهده شد.

پیت ماس، سیب، کشت بافت، قارچریشه گلوموس