علی اصغر عبداللهی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان
بهنام مغانی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید باهنر کرمان
ریحانه ملکیه - کارشناس برنامه ریزی شهری

شهرهای ایران همچون بسیاری از شهرهای جهان سوم با افزایش سریع جمعیت و گسترش بدون برنامه ریزی مواجه بوده اند که این مساله زمینه ساز ایجاد یک معضلی به نام الگوی گسترش یا پراکنش افقی شهری شده است. پراکندگی از موضوع های مهم در شهرسازی و منشا بسیاری از مشکلات در شهرهای جهان در حال توسعه و توسعه یافته است. بدین منظور در این مقاله به تعیین و تحلیل فرم کالبدی شهر کرمان پرداخته شده است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی و نوع تحقیق نیز کاربردی است. داده های مورد نظر مربوط به سال 85 و 90 می باشد. به منظور تحلیل داده ها از مدل ها ی موران و گری استفاده گردیده است. که براساس نتایج حاصل از مدل موران، برای جمعیت طی سال های 85 تا 90 نشان می دهد، الگوی رشد شهر به سمت چند قطبی شدن پیش می رود. اما ضریب موران برای جمعیت شاغل در طی سال های 85 تا 90 نشان می دهد، برای جمعیت شاغل، الگوی رشد شهر از الگوی تقریبا شطرنجی به سمت الگوی چند قطبی پیش می رود. و همچنین اعداد به دست آمده برای مدل گری برای جمعیت در طی سال های 85 تا 90 نشان دهنده این است؛ الگوی رشد شهر از لحاظ جمعیت از تجمع به سمت پراکنش می رود. اما برای جمعیت شاغل در سال 85 تا 90 نشان دهنده این است، الگو رشد شهر از لحاظ جمعیت شاغل از پراکنش به سمت تجمع است.

تعیین فرم کالبدی شهر، ضرایب موران و گری، کرمان