معصومه عزتی - کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، تهران، ایران
شهره فاطمی - استاد، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، تهران، ایران
مایده سلماسی - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه تهران، پردیس دانشکده های فنی، تهران، ایران

وجود ترکیبات گوگردی در سوخت های مورد استفاده بشر، یک خطر جدی برای موجودات زنده مختلف و همچنین محیط زیست به شمارمی رود. به همین منظور سازمان استاندارد جهانی، در حال افزایش محدودیت های مربوط به میزان ترکیبات گوگردی موجود در سوخت هایمختلف می باشد و طبق قوانین زیست محیطی تمام کشورها ملزم به استفاده از سوخت هایی با مقادیر پایین گوگرد هستند. در این تحقیق حذفترکیب گوگردی سنگین دیبنزوتیوفن (DBT) از سوخت مدل نرمال دکان با غلظت 230ppmw دی بنزوتیوفن به روش اکسیداسیو کاتالیستی (ODS) در حضور هیدروژن پراکسید به عنوان اکسیدان و مزوپور سیلیسی Ti-MCM-41 از خانواده M41S به عنوان کاتالیزور بررسی شده است. در مرحله اول، سنتز کاتالیزور مذکور در شرایط هیدروترمال یک مرحله ای انجام شد و در مرحله دوم واکنش اکسیداسیونی دیبنزوتیوفن در یک راکتور ناپیوسته انجام شد و اثر شرایط عملیاتی از جمله دمای واکنش و نسبت مولی اکسیدان به دی بنزوتیوفن در قالب طراحی آزمایشها به روش فاکتوریل کامل بر راندمان فرایند بررسی شد. شرایط بهینه فرایندی جهت بالاترین درصد تبدیل در دمای 55°C و نسبت مولی اکسیدان به دی بنزوتیوفن 12.5 به دست آمد. جهت حذف محصولات اکسیداسیون، از حلال قطبی استونیتریل با نسبت حجمیمساوی سوخت به حلال استفاده شده است. ماکزیمم حذف دی بنزوتیوفن پس از یک ساعت واکنش و استخراج محصولات، برابر با 83% می باشد.

گوگردزدایی به روش اکسیداسیون کاتالیستی (ODS)، سنتز هیدروترمال، مزوپور سیلیسی، Ti-MCM-41، تبدیل دی بنزوتیوفن