سیدبرهان آرمند - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
فرزین ذکایی آشتیانی - دانشیار دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
محمد کریمی - دانشیار دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
امیر فولادی تجر - استادیار دانشکده مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

یکی از روش های ساخت غشاهای نانولیفی جهت کاربرد در فرآیند تقطیر غشایی به منظور نمکزدایی آب شور، روش الکتروریسی می باشد.دراین روش عوامل بسیاری شامل عوامل مربوط به سیستم الکتروریسی، عوامل فرآیندی و عوامل محیطی بر ساختار غشاء تاثیر می گذارند. از جملهعوامل فرآیندی، غلظت محلول پلیمری مورد استفاده برای ساخت غشاء میباشد. در این مطالعه ابتدا حداقل غلظت پلیمر برای محلول مورد استفادهجهت ساخت غشاء نانولیفی پلی وینیلیدن فلوراید (PVDF) بدون دانه بررسی شد. این میزان غلظت پلیمر در محلول جهت ساخت غشاء بدون دانه برابر 20wt% تعیین شد. سپس غشاهای نانولیفی توسط محلول هایی با غلظت های مختلف پلی وینیلیدن فلوراید (PVDF) در محدوده ی 20WT% تا 24 5WT% به روش الکتروریسی ساخته شدند. اثر تغییرات غلظت بر قطر نانوالیاف، ضخامت، تخلخل، قطر حفرات و همچنین عملکرد غشاها درفرآیند تقطیر غشایی جهت نمکزدایی آب شور مورد بررسی قرار گرفت. مشاهده شد که افزایش غلظت پلیمر در محلول مورد استفاده برایساخت غشاء باعث افزایش قطر نانوالیاف شده و در نتیجه میزان شار نرمال شده نسبت به ضخامت کاهش می یابد. میزان پسزنی نمک برای تمامیغشاءها تقریبا یکسان و بیش از 99 9% مشاهده شد.

الکتروریسی، نانوالیاف، غلظت پلیمر، نمکزدایی، تقطیر غشایی تماس مستقیم