عطا امیری یکتا - دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت آبادان
سیروس جوادپور - دانشگاه شیراز، دانشکده مهندسی مواد
سیدجواد هاشمی - دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت آبادان
علی مجردیان - دانشگاه صنعت نفت، دانشکده نفت آبادان

تکنیک « ارزیابی مناسب بودن برای سرویس دهی FFS ؛Fitness-for-service » یک سری ارزیابی های کمی مهندسی میباشد که به منظور تعیین و تایید یکپارچگی سازهای تجهیزات در حال سرویس و دارای ترک و یا عیب، انجام می پذیرند. محصول نهایی یک فرآیند ارزیابی FFS ، تصمیم گیری در مورد امکان ادامه فعالیت تجهیزات تحت شرایط فعلی، تعمیر، پایش و یا تعویض آن تجهیز میباشد. یکی دیگر از خروجیهای آنالیز FFS ، تعیین بازه های زمانی بازرسی خواهد بود. روشهای ارزیابی FFS در استاندارد API 579 ، وضعیت (یکپارچگی) فعلی تجهیز را با توجه به شرایط کنونی سرویس، همراه با تعیین عمر باقمیانده تجهیز پوشش میدهد. در نتیجه یکی از کاربردهای اصلی تکنیک FFS ، تامین داده های مورد نیاز جهت استقرار یک سیستم منسجم بازرسی بر مبنای ریسک (RBI) میباشد. دستورالعملهای ارزیابی FFS برای تجهیزات مختلف با توجه به نوع ترک و/یا مکانیزم تخریب طبقه بندی شده اند. با توجه به مزایای ارزیابی مناسب بودن برای سرویس دهی، اخیراً در ایران نیز توجه بیشتر مدیران و بازرسان فنی را به خود جلب کرده است. در این مقاله برآنیم تا ضمن تبیین ضرورت این گونه ارزیابی ها، به بیان کاربردهای عملی این تکینک، بررسی مشکلات موجود در صنعت نفت ایران جهت استقرار اینگونه سیستمها و ارائه راهکارهای مناسب بپردازیم.

ارزیابی مناسب بودن برای سرویس دهی- ازکارافتادگی تجهیزات- بازرسی بر مبنای ریسک