قربانعلی محمدی - دانشیار گروه مهندسی صنایع- دانشکده فنی و مهندسی- دانشگاه صنعتی قم
رضا صادق زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی صنایع دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه صنعتی قم
مرتض یزدانی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی صنایع دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه صنعتی مالک اشتر

زمینه و هدف: ناراحتی های اسکلتی عضلانی بخش عمده ای از بیماریهای شغلی را به خود اختصاص می دهد. در حرفه ی آرایشگری به دلیلوجود حرکات تکراری، کار طولانی مدت در وضعیتهای ایستاده و وضعیت های غلط کاری احتمال بروز ناراحتیهای اسکلتی عضلانی وجوددارد.پیشگیری از بروز این ناراحتی ها مستلزم ارزیابی وضعیت های کاری با استفاده از روش های آنالیز شغلی علم ارگونومی (Ergonomics)می باشد. این مطالعه به منظور ارزیابی ارگونومیکی وضعیتهای انجام کار آرایشگران شهر اصفهان انجام شده است.روش بررسی: به منظور بررسی های نمونه ای از جدول مورگان برای تعیین حجم نمونه استفاده و به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 70 نمونه از 85 نفر آرایشگر شهر اصفهان (33 نفر مرد و 37 نفر زن) در مناطق سه گانه 4 - 5 - 6 مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات،پرسشنامه استاندارد نوردیک جهت تعیین میزان شیوع علایم اختلالات اسکلتی عضلانی بوده است و با استفاده از روش (QEC) میزان شیوعناراحتی های اسکلتی عضلانی نواحی مختلف بدن انجام شده است. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله ی نرم افزار (SPSS (Ver.16.0 و با استفادهاز آزمون های آماری کاری اسکویر(Chi- Square)، تی مستقل (t-student) و فیشر(Fisher) رابطه ی بین شیوع ناراحتی ها با متغیرهایسابقه کار، جنس و سن بررسی شد.یافته ها: یافته ها به این صورت است که میزان شیوع ناراحتی گردنی 71 (% 34 % زن و 37 % مرد)، شانه ای 60 (% 27 % زن و 33 % مرد)، مچ دست 87% (46 % زن و 41 % مرد) و تحتانی و پشت 75% (31 % زن و 44 % مرد) به دست آمد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده چنین نتیجه می شود که میزان شیوع علایم اختلالات اسکلتی عضلانی در بین آرایشگران مورد مطالعهبالا است همچنین سطح ریسک ابتلا که بر اساس روش QEC بدست آمد گویای آسیب زا بودن شرایط و محیط کار در این حرفه می باشد.بنابراینانجام اقدامات اصلاحی جهت بهبود شرایط کار در آینده نزدیک باید صورت گیرد.

ناراحتی های اسکلتی عضلانی، (QEC)، آرایشگران، ارگونومی (Ergonomics)